คนเราอาจจะผูกพันกับสิ่งต่าง ๆ หลายอย่ างไม่ว่าจะเป็นสถานที่ สิ่งของ หรือว่าผู้คน
แต่สิ่งที่ทำให้เรามีความรู้สึกและสัมผัสได้ถึงความผูกพันความรักนั่นก็คือ ผู้คน
โดยเฉพาะกับใครบางคนที่เราเรียกว่า แม่ เป็นสายใยผูกพันกันมาตั้งแต่เราเริ่มจุติขึ้นบนโลกใบนี้กันเลยทีเดียว
บนโลกที่กว้างใหญ่ วัยที่มากขึ้นและวันเวลาที่ผ่ านไป จะทำให้เรารู้ซึ้งว่า “บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คน”
เป็นสถานที่แห่งใดก็ได้ ที่มีครอบครัวอันเป็นที่รักของเราอยู่ และบทความนี้จะกล่าวถึงความรักของแม่
ผู้ซึ่งทำให้เรารู้สึกว่า “ที่ใดมีท่าน..ที่นั่นแหละคือบ้าน”
1. ทนทุ ก ข์อุ้มท้องตลอด 9 เดือน กับความใจกว้างในทุ กรุ่งอรุณ
ร่ างกายไร้ร่องรอยบอบช้ำกินอยู่ก็ถามพ่อแม่ทุ กคืนย ากจะหลับตา
แม่นอนที่เปียกให้ลูกหลับที่แห้ง
2. หากลูกป่ วยก็พาไปหาหมอ เต็มใจดูแลลูกแบกรับไ ข้แทน
ไหว้พ ระขอพรให้ไร้โ รคภัย จุดธูปภาวนาเพื่อให้อาการลูกดีขึ้น
เช่นนั้นพ่อแม่ถึงจะยิ้มได้
3. ตอนหัดเดินกลัวหกล้ มบ าดเ จ็บ คอยปกป้องกันไฟ ระวั งน้ำให้
เป็นห่วงคอยระวั งทุ กเสี้ยววินาที ทุ กก้าวต้องจูงมือเดิน
ตอนนี้ 3 ขวบเริ่มเดินพูดได้ เรียนรู้การพูด พ่อแม่สุขใจ
4. อายุ 4-5 ขวบส่งเล่าเรียน เพื่อให้ลูกได้เป็นนักปราชญ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เตรียมให้พร้อมเสื้อผ้าทุ กฤดูก็มิข าด พ่อตีสั่งสอนลูกแม่ป วดใจแทน ปาดน้ำตาไม่หวาดไม่ไหว
5. ความจริงใจของบุพการีลึกยิ่งกว่ามหาสมุทร เพื่อลูกยอมเ สียเ งินได้ นอนดึกตื่นเช้าเพื่อหาเงิ น
แต่ตนเองไม่กล้าใช้เงิ นเพื่อไม่ให้ลูกต่างจากคนอื่น เปลี่ยนขี้เถ้าเป็นท องคำ
6. เมื่อลูกต้องจากบ้าน พ่อแม่ห่วงหา ความหวังทุ กอย่ างอยู่ที่ลูก ขอพรก็คิดถึงห่วงหา
เพื่อให้ลูกปลอด ภัย เมื่ออยู่ต่างบ้านหากข่าวห่างหาย ก็จะกังวลร้อยแปดนอนไม่หลับทั้งคืน
7. ไม่ว่าลูกชายหญิงก็เลี้ยงดูเท่ากัน ย่ าง 18-19 ก็ดูฤกษ์ดีแต่งงาน จุดธูปขอด วงวิญญ าณคุ้มครอง
เสี ยเหงื่อมากมายท่วมตัว เสี ยเงิ นท องที่นับไม่ถ้วน เพื่อชดใช้ห นี้ให้ลูก
8. แต่งงานมีครอบครัวการงาน แต่พ่อแม่ก็ยังไม่หายเป็นห่วง ต่อให้ทุ กข์ร้อยหมื่น
ก็จะทนพ ระคุณของพ่อแม่มีนับไม่ถ้วน หากลูกเกิดมาไม่มีใครดูแล จะมีวันนี้ได้หรือ
9. ทั้งใจพ่อแม่อยู่ที่ลูก กังวลใจถึงขั้นล้ มป่ วย ผมทั้งหัวหงอกไปหมด
ใบหน้าก็เหี่ยวย่นเปลี่ยนรูป ทุ กครั้งที่กลับมาก็เจอใบหน้ายิ้มแย้มของพ่อแม่
เมื่อมีทุ กข์พ่อแม่ก็ทำอาหารให้กิน
10. เมื่อย ามพ่อแม่แ ก่เฒ่าโ รคถามหา อย ากหาหมอรับย าใครจะช่วยจ่ายพ่อแม่จะอยู่ได้อีกกี่ปี
วันพร้อมหน้าพร้อมตาจะมีอีกกี่วัน เมื่อพ่อแม่อายุร้อยปีก็ต้องหลับตา ไร้เงาลูก ๆ เคียงข้างอีกต่อไป
ต้นไม้รักความเงียบ แต่ลมหาได้หยุดไม่ ถึงคราวลูกเลี้ยงดู แต่พ่อแม่ก็รอไม่ไหวแล้วในโลกใบนี้
สิ่งที่ไม่อาจรอได้ที่สุดก็คือ “ความกตัญญูพ่อแม่” อย่ าเสี ยใจกับสิ่งที่คุณเพิ่งสูญเสี ยไปอย่ าไปหวงแหนเอาตอนที่ไม่มีแล้ว
ขอบคุณที่มา : postkidde
