พ่อแม่เป็นคำแรกที่พูดได้ แต่เป็นคนสุดท้ายที่นึกถึง

ลูก เปรียบเสมือนไข่ในหิน ของพ่อแม่ คอยอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูด้วยความรัก ความห่วงใย

ความสุขที่แท้จริงของพ่อแม่ คือเห็นลูกของเรามีความสุข ไม่เป็นทุ กข์

เวลาไม่มีเ งิน…….คนแรกที่คิดถึงคือพ่อและแม่

แต่พอมีเ งิน……..คนแรกที่คิดถึงคือแฟนและเพื่อน

อย ากได้รถ….เวลาเรามีความสุข มักจะมองหาแฟนและเพื่อน

เวลาเรามีความทุ กข์ คนที่กังวล หดหู่ และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่

เวลาประสบความสำเร็จ เรามักมองหาแฟนและเพื่อน เพื่อนัดฉลองและสังสรร..

แต่คนที่ดีใจที่สุดคือพ่อและแม่ กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป

ลูกไปรื่นเริงตามโรงหนัง เธค ผับโต๊ะสนุ๊ก ฯลฯ..

พ่อและแม่กำลังทำงานหรือนอนหลับเก็บแรงไว้ทำงานหาเงิ นในวันรุ่งขึ้นเพื่อแลกสุขของลูก

อย ากให้ลูกเรียนสูง ๆ เวลาแต่งงาน คนที่เป็นธุระหาสินสอดท องมั่นคือพ่อและแม่

ส่วนคนที่มีความสุข คือลูก

พ่อและแม่ตำหนิ ตักเตื อน บางครั้งเต็มไปด้วยอ ารมณ์ เพื่อให้ลูกได้ดี

แต่ลูกคิดว่าสิ่งที่พ่อและแม่พูด เป็นแค่เรื่องไร้ส าระพ่อและแม่

คือผู้ฝ่าฟั นปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูก

แต่พอลูกมีปัญหามักคิดได้แค่ ท้อถอยหดหู่หรืออย ากต าย !

พ่อและแม่คือผู้ที่ปกป้องและยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่

ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด? ถ้าเลือกคนตัวอย่ างออกมาซัก ๑๐ คน

และถามทั้ง ๑๐ คนนั้นว่า “รักพ่อรักแม่ไหม”

คงไม่มีใคร ที่ตอบว่า “ไม่รัก” แต่จะมีซักกี่คนที่แสดงออกว่ารักท่าน

ความรัก…ไม่จำเป็นต้องแสดงออก

ความรัก…ไม่จำเป็นต้องถ่ายทอด

แต่ถ้าเราคิดอีกแง่หนึ่งในทางกลับกัน “คุณอย ากให้พ่อ หรือแม่ชมสักครั้ง”

พ่อและแม่ของคุณก็เช่นกัน “อย ากให้ลูกกอดสักหน่อยก็ยังดี”

ตอนนี้คงยังไม่สายเกินไป ที่เรา…จะมาเริ่มทำสิ่งดี ๆ ให้กับคุณพ่อและคุณแม่

รักท่านให้มาก ๆ เอาใจใส่ท่าน ตั้งใจเรียน แล้วก็เป็นเด็ กดี

เชื่อว่าทุ กคนต้องทำได้เพราะ มันเป็นเรื่องง่าย ๆ เพียงนิดเดียวที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรง

ขอบคุณที่มา : verrysmilejung