เขียนไว้ได้ดีมาก ๆ “ในตัวเรา… มีอยู่สามคน”

ณ วัดบ้านไร่แห่งหนึ่ง หลวงตาเพิ่งกลับจากการบิณฑบาต เห็นศิษย์วัดนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้น

จึงเข้าไปถามไถ่ว่าเป็นอะไร

 

ลูกศิษย์ตอบกลับมาว่า ผมถูกใส่ร้ าย ผมไม่ได้ขโมยเงิ นในหอพ ระ

แต่ผมเข้าไปปัดกวาดเช็ดถูบ่อย ๆ ทุ กคนก็หาว่าผมเป็นขโมย ไม่มีใครเชื่อผมเลย ฮือ ๆ

 

หลวงตานั่งลงข้าง ๆ พยักหน้าเข้าใจ แล้วสอนลูกศิษย์ว่า

เจ้ารู้ไหม ในตัวเรามีคนอยู่สามคน

 

คนแรกคือ คนที่เราอย ากจะเป็น

 

คนที่สองคือ คนที่คนอื่นคิดว่าเราเป็น

 

คนที่สามคือ ตัวเราที่เป็นเราจริง ๆ

 

 

ลูกศิษย์หยุดร้องไห้ นิ่งฟังหลวงตา

 

คนเราล้วนมีความฝัน ความทะย านอย ากตามประสาปุถุชนทั่วไป ไม่ใช่สิ่งเ ลวร้ าย

บางครั้งความฝันก็เป็นสิ่งสวยงาม เป็นพลังที่ทำให้เราก้าวเดิน

เช่น บางคนอย ากเป็นนักร้อง เป็นนักมวย เป็นดารา

ถ้าถึงจุดหมาย เราก็จะรู้สึกว่าโลกนี้ช่างสว่างไสวสวยงาม

 

ดังนั้น เราควรมีความฝันไว้ประดับตน เพื่อเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจ

 

มาถึงตัวที่สอง จะเป็นเราแบบที่คนอื่นยัดเยียดให้เป็น

บางครั้งก็ยัดเยียดว่าเราดีเลิศ จนเราอาย

เพราะจิตสำนึกเรารู้ดีว่ามันไม่จริงหรอก แต่เราก็ยิ้มรับ

 

แต่บางครั้งตัวที่สองนี้ก็มหาอัปลักษณ์ จนไม่อย ากจะนึกถึง

ซ้ำร้ ายยังเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา เพราะมันเป็นโลกในมือคนอื่น

มันเป็นสิ่งแปลกปลอมที่คนอื่นยื่นให้

 

อย่ างคนขับสิบล้อจอดรถอยู่ข้างทางเฉย ๆ เช้ามาพบศ พใต้ท้องรถ

ก็ต้องขับรถหนี ทั้งที่ศ พนั้นถูกรถชนต ายอีกฝั่ง แล้วดันถลามาใต้ท้องรถ

แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนขับสิบล้อ บางคนก็ตัดสินไปแล้วว่าเขาเป็นฆ าต กร

 

สมัยที่หลวงตา ยังไม่ได้บวช เคยไปส่งเพื่อนผู้หญิงที่มีผัวแล้ว

เพราะเห็นว่าบ้านเป็นซอยเปลี่ยว ส่งได้สองครั้งก็เป็นเรื่อง

ชาวบ้านซุบซิบนินทา หาว่าเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน

 

คนที่เห็นนั้นมองคนอื่นด้วยใจที่หย าบช้า ไร้วิจารณญาณ ใจแคบ

มองคนอื่นผ่ านกระจกสีดำแห่งใจตัวเอง คนเหล่านี้มีอยู่ทั่วไปในสังคม

 

เจ้าต้องจำไว้นะ ทุ กครั้งที่เราว่าคนอื่นเ ลว คนอื่นไม่ดี ก็เท่ากับเราประจานความมืดดำในใจตัวเองออกมา

เห็นสิ่งไม่ดีของใครจงเ ตือนตัวเองว่า อย่ าทำ อย่ าเลียนแบบ

นั่นแหละวิถีของนักปราชญ์ ถ้าเอาไปว่าร้ าย นินทา เรียกว่าวิถีของคนพาล

 

แล้วเราต้องทำตัวอย่ างไรล่ะครับ ในเมื่อเราต้องเจอคนเหล่านั้นเรื่อย ๆ

ลูกศิษย์หยุดร้องไห้แล้วเริ่มสนทนาโต้ตอบหลวงตา

 

 

เจ้าต้องทำความเข้าใจจิตใจมนุษย์ เรียนรู้ว่าความเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้

เราห้ามใจใครไม่ได้ สิ่งใดที่เราไม่ได้ทำ ไม่ได้คิด ไม่ได้เป็น

แต่คนอื่นคอยยัดเยียดให้เรา เราก็ไม่ควรให้ความสำคัญ

เพราะเราสัมผัสได้ว่าสิ่งนั้นไม่มีอยู่จริง

 

ใจเราควรสงบนิ่ง ยังไม่ต้องชำระ ใจคนอื่นต่างหากที่ควรซักฟอกให้ขาวสะอาดกว่าที่เป็นอยู่

เขาเหล่านั้นเป็นบุคคลที่น่าสงส าร มีเวลามองคนอื่น แต่ไม่มีเวลามองตัวเอง

จงแผ่เมตตาให้เขาไป เข้าใจใช่ไหม

 

เข้าใจครับหลวงตา เด็ กน้อยยิ้มมีความสุขอีกครั้ง

 

ขอบคุณที่มา : ส ถ า นี ค ว า ม สุ ข