เรื่องสั้น “แม่ที่ขอแต่เงิ น” มีชายหนุ่มคนหนึ่ง..
เขาก็เป็นเศรษฐีด้วยลำแข้งของตัวเขาเอง เมื่อไม่กี่ปีก่อน
มารดาของเขาสิ้นบุญที่บ้านนอก เขาก็ได้ไปร่วมงาน
ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ชอบแม่เลย เพราะแม่ของเขานั้นเอาแต่ขอเงิ นอย่ างเดียว
เดือนไหนเขาไม่ได้ส่งเ งินเข้าบ้าน แม่เขาก็จะโทรมา แล้วก็พูดเสี ยงดัง
แต่ว่าเขาพูดว่าเป็นแม่ที่ไม่เอาไหนจริง ๆ ยิ่งร วยมากเท่าไหร่
แม่เขาก็ยิ่งขอเ งินมากขึ้นเท่านั้นแต่เมื่อกลับถึงบ้าน
เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้ เพราะเขา ยังตะขิตตะขวงใจ
ที่ต้องไปทำงานไกล ๆ ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ “เอาแต่เ งิน”
เขาก็ยังอดรู้สึกติ ดค้าง คุณแม่ไม่ได้หลังงานศ พ ก่อนที่เขาจะกลับ
พี่ใหญ่ของเขาได้ยื่นซองเล็ก ๆ ซองหนึ่งให้เขา บอกว่าคุณแม่สั่งนักสั่งหนาว่า
ต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออกอย่ างระมัดระวั ง ในนั้นมีสมุดเงิ นฝากธนาคารเล่มหนึ่ง
และจดหมายฉบับหนึ่งสมุดเงิ นฝาก เป็นชื่อของเขา
มีเงิ นฝากเป็นหลายสิบล้านเยน ในจดหมายเขียนว่า
“ลูกชาย ในบรรดาลูก ๆ ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวลมากที่สุด
คือลูกตั้งแต่เล็ก ลูกไม่ขยันเรียนหนังสือ สุรุ่ยสุร่ายแถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง
พอลูกจะขอมา สู้ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลเพียงว่า ลูกจะต กระกำ
เป็นไ อ้จรจัดดังนั้นแม่จึงบังคับ ให้ลูกส่งเ งินกลับมาให้แม่ทุ กเดือน
เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงิ นให้มากขึ้น ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูกเก็บเ งิน
อีกทางหนึ่งเงิ นที่ลูกให้แม่แม่ไม่ได้ใช้ แม้แต่แดงเดียว พี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้ว
ตอนนี้ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด” พออ่า นจบเขาทรุดลงบนพื้น ทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนาน ๆ ๆ ๆ
ถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำอะไรที่จะรู้สึกเสี ยใจภายหลังก็พอ?
ขอบคุณที่มา : postsabaidee
