ข้อแรก เด็ กไม่ได้รับความสนใจเมื่อทำตัวดี
อย่ างที่บอกไปข้างต้นว่าโดยทั่วไปเด็ กต้องการความรัก ความใส่ใจ คำพูดดี ๆ จากจากพ่อแม่
แต่หากเด็ กทำตัวดี เชื่อฟัง ว่านอนสอนง่ายมาเรื่อย ๆ แล้วพ่อแม่กลับทำเฉย ไม่สนใจ
เหมือนมองไม่เห็นการทำดีนั้น พอมาวันหนึ่ง ด้วยเหตุอะไรก็ตาม เด็ กบังเอิญได้ทำตัวไม่ดี ดื้อ ไม่เชื่อฟัง
อ าล ะวา ดโว ยวา ยขึ้นมาสักครั้งสองครั้ง พ่อแม่รีบเข้ามาสนใจ ให้ความสำคัญเห็นเป็นเรื่องใหญ่
และบางทียังได้ของที่อย ากได้ (ที่เวลาพูดขอดี ๆ กลับไม่ได้) เพื่อเป็นการตัดรำคาญ
หรือติ ดสินบนให้หยุดดื้อ หยุดโว ยวา ย อาละวาด เอาแต่ใจ หากเป็นแบบนี้
เด็ กจะเรียนรู้ที่จะทำตัวไม่ดีเวลาอย ากได้ความสนใจหรือเวลาอย ากได้อะไรจากผู้ใหญ่
วิ ธีแก้ : พ่อแม่ให้ “ความสนใจทางบวก” เวลาลูกทำตัวดี
ให้เป็นคำชม ยิ้มให้ลูก พยักหน้าแสดงความสนใจ แสดงท่ารับรู้ ลูบศีรษะ กอด ฯลฯ
ทำเช่นนี้บ่อย ๆ ทุ กครั้งที่ลูกทำตัวดีการให้ความสนใจทางบวกกับลูกอย่ างสม่ำเสมอ
เป็นเสมือนการเติมพ ลั งใจ สร้างแรงจูงใจในการทำตัวดีให้กับลูก เป็นการแสดงออกให้ลูกรู้ว่า
คุณรับรู้คุณค่าในตัวเขา ตอบสนองความต้องการของลูกที่อย ากได้การยอมรับ ความรัก
ความสนใจจากพ่อแม่และผู้ใหญ่ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นความต้องการพื้นฐานที่มนุษย์ทุ กคนต้องการ
ข้อสอง ลูกไม่ได้รับการสอนว่าพฤติกร รมที่ดีคืออะไร
บางบ้านไม่สอนอะไรว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้
ไม่มีการกำหนดขอบเขตพฤติกร รมที่ควรและไม่ควรทำในครอบครัว
วิ ธีแก้ : สั่งสอนลูก ชี้แนะให้รู้จักขอบเขตที่ชัดเจนของพฤติกร รมที่ทำได้และทำไม่ได้
ตัวอย่ างในการสอนลูก เวลาเห็นลูกทำตัวไม่เหมาะสมในเรื่องใดก็ตาม ควรพูดเตื อนทันที
อย่ าปล่อยผ่ านไป โดยให้พูดบอก “สั้น ๆ ง่าย ๆ” ใช้น้ำเสี ยง สีหน้ากลาง ๆ ไม่ใช้อ ารมณ์
แต่ท่าทางเอาจริง ลองฝึกพูดกับหน้ากระจกดูก่อนก็ได้ว่าหน้าตาท่าทางเราดูคุ กคามลูกเกินไปมั๊ย
หรือน้ำเสี ยงเราอ่อน ข าดความเด็ดข าด ตัองบาลานซ์ ให้พูดกับลูกสาววัย 4 ขวบ
ที่กำลังแ ย่งของเล่นจากพี่ชายวัย 6 ขวบ ว่า “หนูไม่แ ย่งของจากมือพี่ หนูขอพี่แล้วรอให้พี่ส่งของให้ค่ะ”
เมื่อลูกเอาเท้ายกขึ้นมาบนโต๊ะตอนกินอาหารให้พูดกับลูกว่า “โต๊ะไว้วางอาหาร ลูกเอาเท้าวางบนพื้นค่ะ”
ข้อสาม ลูกเห็นพฤติกร รมไม่เหมาะสมจากพ่อแม่ และเกิดการเลียนแบบ
วิ ธีแก้ : เตื อนตัวเองว่าลูกจำและเรียนรู้จากเรา เราต้องเป็นต้นแบบของพฤติกร รมที่เหมาะสมให้กับลูก
ข้อสี่ ลูกโกรธ เศร้า หรือกังวล
เวลาเด็ กมีความรู้สึกลบ ๆ พวกเขามักจะระบายอ ารมณ์ออกมาเป็นพฤติกร รมที่ไม่เหมาะสม
เช่น ดื้อ ต่อต้าน ก้ าวร้าว ทำร้ ายคนอื่น ทำลายข้าวของ
วิ ธีแก้ : ก่อนที่จะพูดตำหนิหรือไม่พอใจลูก ให้ลองพิจารณาว่าช่วงนี้ลูกมีอ ารมณ์และการแสดงออกด้านอื่น
ที่เปลี่ยนไปจากเดิมด้วยหรือไม่ เช่น เงียบลง ดูหงอย ๆ แยกตัว ไม่ร่าเริง กินน้อย นอนย าก ร้องไห้ง่ายกว่าเดิม
หงุดหงิดง่าย ขี้โมโหกว่าเดิม ถ้าพ่อแม่สังเกตเห็นอาการเหล่านี้ ให้ลองคุยกับลูกว่ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ
ลองถามดูว่าที่โรงเรียนเป็นยังไง ทั้งเรื่องครู เรื่องเพื่อน เรื่องการเรียน ถามไถ่ชีวิตลูก
จะได้รู้สาเหตุที่ทำให้ลูกมีอ ารมณ์และการแสดงออกที่ผิดไปจากเดิม อาจจะช่วยชี้แนะลูกถ้าช่วยได้
ข้อห้า พื้นอ ารมณ์ของลูก
เด็ กบางคนเป็นเด็ กที่มีพื้นอ ารมณ์อ่อนไหว หงุดหงิดง่าย ปรับตัวย าก มีความคิดและอ ารมณ์ค่อนไปทางลบ
เด็ กกลุ่มนี้มักจะแสดงท่าทีต่อต้าน ไม่ร่วมมือกับคนอื่นอยู่บ่อย ๆ มีความคับข้องใจง่ายจะแสดงพฤติกร รมถดถอย ทำตัวไม่สมวัย
วิ ธีแก้ : พ่อแม่ควรทำความเข้าใจในเรื่องพื้นอ ารมณ์ของเด็ ก และตอบสนองลูกให้เหมาะกับพื้นอ ารมณ์ของเค้า
จะช่วยลดความคับข้องใจของลูกลงไปได้ ช่วยให้ลูกปรับตัวกับสิ่งต่าง ๆ ได้ดีขึ้น
เมื่อคุณพ่อคุณแม่ทราบถึง 5 สาเหตุสำคัญที่ทำให้ลูกมีพฤติกร รมดื้อ ต่อต้าน ไม่เชื่อฟังแล้ว
ลองนำไปใช้สังเกตลูกดูว่าเป็นแบบนี้หรือไม่ หากพบว่าใช่ ควรรีบปรับพฤติกร รมตัวเอง
เน้นที่พ่อแม่ปรับพฤติกร รมของตัวเองที่กระทำต่อลูก จะพบว่าลูกร่วมมือกับพ่อแม่มากขึ้น
ต่อต้านลดลง ให้ค่อย ๆ ปรับตัวเองและสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกเพิ่มขึ้นทุ กวัน
แต่หากลูกยังมีพฤติกร รมดื้อ ต่อต้านเช่นเดิม แนะนำว่าควรปรึกษากุม ารแพทย์หรือจิตแพทย์เด็ ก
เพื่อประเมินสภาวะอ ารมณ์ จิตใจ ความคิด และการปรับตัวของลูก เพื่อได้รับการดูแลช่วยเหลือให้ตรงสาเหตุต่อไป
ขอบคุณที่มา : fahhsai
