มารเฒ่าตนหนึ่ง เห็นมนุษย์มีแต่ความสุขก็เกิดความอิ จฉา จึงเรียกสมุนมารมาประชุมกัน
“เราจะต้องก่อกวนพวกมนุษย์ ให้พวกมันรู้ว่าเราร้ ายกาจแค่ไหน”
จากนั้นมารเฒ่าก็ได้บัญชาให้มารน้อยออกไปก่อกวนชาวนาคนหนึ่ง
เพราะมารเฒ่าเห็นชาวนาคนนี้ทำงานด้วยความขยันขันแข็ง
แต่ผลเก็บเกี่ยวในแต่ละปีกลับไม่ได้ตามที่คาดหวังไว้
ทว่าชาวนาคนนี้ก็ยังคงมีความสุขอยู่ เขาพอใจในสิ่งที่ได้รับโดยไม่ปรักปรำพร่ำบ่น
เมื่อมารน้อยได้รับบัญชา จึงหาวิ ธีการทำให้ชาวนากลายเป็นคนไม่ดี
มารน้อยเสกให้ดินในนาแข็งขึ้นเป็นสิบเป็นร้อยเท่า
ให้ชาวนาเกิดความท้อแท้แล้วก็เลิกทำนา หันไปเป็นหัวขโมยแทน
วันนั้น ชาวนาพย าย ามไถนา ผ่ านไปตั้งครึ่งวันก็ไม่เสร็จสักที
เขารู้สึกว่าทำไมวันนี้ดินจึงแข็งกว่าทุ กวัน แต่เมื่อเขาเหนื่อย เขาก็หยุดพัก
พอหายเหนื่อยก็ลงมือทำต่อ ไม่ได้ปรักปรำฟ้าดินหรืออะไรเลย
เมื่อมารน้อยเห็นดังนั้นก็รู้สึกผิดหวังเป็นอย่ างยิ่ง เพราะแผนการของตนเองล้ มเหลว
เมื่อสมุนมารตนแรกทำไม่สำเร็จ มารเฒ่าก็ได้บัญชาให้มารน้อยตนที่ 2 ออกไปจัดการกับชาวนาคนเดิม
มารน้อยตนที่ 2 คิดหาวิ ธีทำให้ชาวนาเสี ยคนและเกิดจิตปรักปรำ จึงได้ขโมยอาหารกลางวันที่เขานำมากิน
และขโมยของกินของใช้ในบ้านของชาวนาไปจนหมดสิ้น
เมื่อชาวนาทำงานในนาจนถึงช่วงพักกลางวัน ก็เดินไปพักกินข้าวเที่ยงที่ใต้ต้นไม้ใหญ่
ปรากฏว่าปิ่นโตที่เขาห่อข้าวมาหายไปที่ไหนก็ไม่รู้ เขาจึงเดินกลับบ้านเพื่อไปทำอาหาร
พอกลับมาถึงบ้าน ชาวนาก็ต้องประหลาดใจ เพราะข้าวปลาอาหารที่อยู่ในบ้านถูกขโมยไปจนหมด เขาได้แต่บ่นออกมาว่า
“คงมีใครที่อดอย ากมากกว่าเราเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นเขาจะมาขโมยข้าวของของเราไปทำไมกัน
ดูสิ แม้แต่อาหารในปิ่นโต ก็ยังไม่เว้น ดีแล้ว ถือเป็นการทำบุญทำทานก็แล้วกัน”
เมื่อมารน้อยได้ยิน ก็รู้สึกผิดหวังเป็นอย่ างยิ่ง ที่แผนการของตนเองก็ล้ มเหลว ชาวนาไม่มีจิตโกรธแค้นหรือปรักปรำใด ๆ เลย
เมื่อมารเฒ่าได้ฟังมารน้อยตนที่ 2 เล่าให้ฟัง ก็รู้สึกทั้งโมโหและทั้งประหลาดใจ
“หรือว่าเราจะไม่มีทางเอาชนะพวกมนุษย์เหล่านี้ได้” มารเฒ่าเอ่ยขึ้น
พอสิ้นเ สียงของมารเฒ่า มารน้อยตนที่ 3 ก็ก้าวออกมายืนต่อหน้ามารเฒ่า
“ข้ามีวิ ธีทำให้ชาวนาคนนี้กลายเป็นคนเ ลว” มารน้อยเอ่ยขึ้น
“เจ้าจะทำอย่ างไรมารน้อย” มารเฒ่าถาม
“ท่านคอยดูความร้ ายกาจของข้าก็แล้วกัน” มารน้อยตอบไปพลางแสยะยิ้ม
มารน้อยจำแลงตนเป็นหมอดู ทำทีมาขอเป็นเพื่อนกับชาวนา ก่อนจากไป มารหมอดูน้อยก็บอกกับชาวนาว่า
“ปีนี้จะแล้งหนัก เมื่อท่านปลูกข้าวและเก็บเกี่ยวแล้ว ยังไม่ต้องขาย จงเก็บไว้ก่อน แล้วหน้าแล้งในปีนี้ท่านจะร่ำร วยมหาศาล”
เมื่อชาวนาได้ยินดังนั้นก็ทำตามที่หมอดูบอก และในปีนั้นบ้านเมืองก็แล้งจัด ทำให้ข้าวปลาอาหารหาได้ย าก
ชาวนาจึงนำข้าวที่เก็บไว้ออกมาจำหน่าย และปีนั้นชาวนาก็ได้เ งินจากการขายข้าวมากกว่าปีอื่น ๆ เป็นร้อยเท่า
มารน้อยกลับมาอีกครั้ง และบอกชาวนาว่า ปีต่อไปอะไรจะเป็นพืชเศรษฐกิจที่ขายได้ราคาแพง
ชาวนาก็ปลูกพืชชนิดนั้น และเขาก็ได้กำไรมากมายจนทำให้เขามั่งมีเ งินท อง
3 ปีผ่ านไป ชาวนากลายเป็นเศรษฐี มารน้อยสอนวิ ธีทำเ หล้าหมักจากข้าวเพื่อจำหน่าย
เมื่อเพื่อนบ้านได้ชิมเ หล้าจากชาวนาก็พากันติ ดใจ หาซื้อมากินมาดื่ม
จนผู้ชายในห มู่บ้านทุ กคนต่างนิสัยเปลี่ยนไป เมื่อได้ดื่มเ หล้าของชาวนา
ชาวนาเริ่มไม่ทำงาน เพราะมีวิ ธีทำเ งินโดยไม่ต้องลงแรงกลางแดดร้อน เขาเริ่มรักสบาย
และไม่รู้ตัวด้วยซ้ำไปว่า สิ่งที่ทำอยู่ ได้ทำล ายความสามัคคีของห มู่มิตรและครอบครัวคนอื่น
เพราะสิ่งที่เขาคิดก็คือ จะทำอย่ างไรให้เ งินในกระเป๋ามีมากกว่าเก่าเท่านั้นเอง
อยู่มาวันหนึ่ง มารเฒ่าได้เดินทางมาดูผลงานของมารน้อย ก็ต้องประหลาดใจและดีใจ
เพราะตอนนี้ชาวนาไม่ได้มีใบหน้าที่เปี่ยมสุขเหมือนเมื่อก่อนเสี ยแล้ว ชาวนากลายเป็นคนขี้โ ม้
ยกตนข่มท่าน และเริ่มไม่เห็นพ ระเห็นเจ้าอยู่ในสายตา
“ท่านมารเฒ่าดูสิ นี่คือผลงานของข้า บัดนี้ชาวนาคนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว เขากลายเป็นห มูไปเสี ยแล้ว” มารน้อยชี้มือไปที่อดีตชาวนา ที่นอนตีพุงเพราะกินอย่ างอิ่มหนำสำราญ
เย็นวันนั้นชาวนาได้จัดงานเลี้ยงวันเกิดของตนเอง เศรษฐีต่างบ้านต่างเมืองพากันมาอวยพรวันเกิดเขา
พวกเขาต่างพากันกินดื่มอย่ างทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ อาหารเลิศรสถูกเสิร์ฟขึ้นโต๊ะจานแล้วจานเล่าโดยข้าทาสบริวารจำนวนมาก
เมื่อต่างกินดื่มอย่ างอิ่มหนำสำราญ และฤทธิ์เ หล้าที่ทำให้ร้อนหน้าร้อนตัว
พวกเขาจึงพากันถอดเสื้อเปิดพุงนอนหลับเกลื่อนห้องอย่ างกับห มูก็ไม่ปาน
“และอีกสักครู่ ท่านมารเฒ่าจะได้เห็นจิตมารที่ชาวนารับเอาจากข้าไปเต็ม ๆ ” มารน้อยชี้มือไปที่ชาวนา
หญิงรับใช้นางหนึ่งถือเ หล้าเข้ามาเสิร์ฟให้เศรษฐีใหม่ แต่ด้วยความไม่ระ วัง
เธอเดินสะดุดคนที่นอนสลบอยู่กับพื้นจนเซไปชนกันชาวนา ทำให้เ หล้าในมือหกราดชาวนา
ชาวนาหันมาตวาดสาวรับใช้ด้วยความโมโห “ทำไมแกไม่ระ วัง !”
“นายท่าน พวกข้าทำงานตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ข้าวปลาอาหารยังไม่ต กถึงท้องเลยเจ้าค่ะ” สาวรับใช้เอ่ยขึ้น
“หากพวกแกยังทำงานไม่เสร็จ ก็ไม่มีสิทธิ์กินข้าวเลย จะว่าไป แกนี่ก็สวยใช่ย่อยนะ” ชาวนาเอื้อมมือไปจับแก้มของสาวรับใช้
จนเธอต้องลนลานรีบพาตัวออกมาจากห้องนั้นด้วยความหวาดกลัว
“ฮ่า ๆ เจ้ามารน้อย เจ้าแน่มาก เจ้าทำให้ชาวนาผู้นี้กลายเป็นคนเ ลวท รามได้อย่ างไร” มารเฒ่าหัวเราะชอบใจในผลงานของมารน้อย
“ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย ข้าเพียงแต่ให้ในสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝัน และให้มากกว่าที่พวกเขาต้องการก็เท่านั้นเอง
แค่นี้ พวกมันก็เกิดความโ ลภอย่ างหาที่สิ้นสุดไม่ได้แล้วขอรับ ฮ่า ๆ ๆ ”
หากจิตใจของคุณเปลี่ยน ท่าทีของคุณก็จะเปลี่ยนไป
หากท่าทีของคุณเปลี่ยน ความเคยชินของคุณก็จะเปลี่ยนไป
หากความเคยชินของคุณเปลี่ยน นิสัยของคุณก็จะเปลี่ยนไป
หากนิสัยของคุณเปลี่ยน ชะตาชีวิตของคุณก็จะเปลี่ยนไป
ขอบคุณที่มา : ส ถ า นี ค ว า ม สุ ข
