ชายชาวอินเดียคนหนึ่ง ช่วงสองปีที่ผ่ านมาผู้คนจะเห็นจนชินตาว่า
บนบ่าของเขามีหม้อดินใบใหญ่วางอยู่ข้างละใบ
หม้อดินใบหนึ่งมีรอยร้าว ขณะอีกใบสมบูรณ์สวยงามไร้ที่ติ
หม้อใบสวยสามารถบรรจุน้ำไว้เต็มเปี่ยมนับจากลำธารจนถึงบ้านเจ้านาย
ขณะที่อีกใบหนึ่ง เมื่อมาถึงปลายทางกลับเหลือน้ำแค่ครึ่งเดียว
เท่ากับว่าชายผู้นี้ขนน้ำได้เที่ยวละหม้อครึ่งอยู่ทุ กครั้ง
แน่ล่ะหม้อดินใบสวยย่อมภาคภูมิใจในตนเอง ที่ทำหน้าที่ได้อย่ างสมบูรณ์ครบถ้วน
ส่วนหม้อดินใบร้าว นอกจากอดไม่ได้ที่จะรู้สึกน้อยเ นื้อต่ำใจในความไม่สมประกอบของตนเองแล้ว
มันยังรู้สึกผิดกับการทำหน้าที่ได้ไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย
หลังจากสองปีเต็มที่แบกความทุ กข์ระทมขมขื่นนั้นเอาไว้
มันจึงตัดสินใจเอ่ยกับคนหาบน้ำว่า
“ฉันรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ฉันอย ากขอโ ทษท่าน
ที่ตลอดสองปีมานี้ ฉันทำงานให้ท่านได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
เนื่องจากเจ้ารอยร้าวบนตัวฉันมันทำให้น้ำรั่วไหลไปตลอดทาง”
เมื่อฟังเช่นนั้น คนขนน้ำก็พลอยรู้สึกเสี ยใจไปด้วย เขาจึงพูดว่า
“เอาล่ะ ระหว่างทางที่เราจะเดินกลับไปบ้าน ฉันอย ากให้เธอสังเกต ด อกไม้สวย ๆ ข้างทางเดินสักหน่อย
เธอไม่ได้สังเกตหรอกหรือว่า ทำไมด อกไม้ป่าเหล่านั้นถึงได้งอกงามเฉพาะฝั่งที่ฉันแบกเธอเท่านั้น
นั่นเป็นเพราะฉันได้ตระหนักในข้อจำกัดของเธอ จึงอาศัยเงื่อนไขนี้เพาะเมล็ดพันธุ์ด อกไม้ป่าตรงทางเดินฝั่งที่ฉันแบกเธอเสมอมา
และทุ ก ๆ วัน ขณะที่เราเดินกลับบ้าน เธอเองก็ได้ช่วยฉันรดน้ำให้มัน แล้วในสองปีนี้ ฉันก็ได้เด็ดด อกไม้สวย ๆ นี้ไปปักแจกันให้เจ้านายของเราด้วย
นี่ถ้าหากไม่มีเธอแล้วล่ะก็ เจ้านายของเราคงไม่มีโอกาสได้ด อกไม้ป่าอันแสนสวยงามที่ผลิสะพรั่งอยู่ระหว่างทางมาประดับบ้านเป็นแน่”
หากคนเราทุ กคนใช้ชีวิตในแต่ละวันโดยรู้สึกภูมิใจในตนเอง ไม่เปรียบเทียบกับคนอื่นมากจนเกินไป
หากสิ่งไหนไม่ดีก็พย าย ามแก้ไขให้ดีขึ้น เรียนรู้ในสิ่งที่ทำพลาด เรียนรู้แ ก่นแท้ของชีวิต
จะทำให้ชีวิตของเราเติมเต็มและสมบูรณ์ ไม่ไปจมปลักอยู่กับความอิจ ฉา ความอย ากมีอย ากได้
ความล้ มเหลว ความผิดหวัง การแ ก่งแ ย่งชิงดีชิงเด่นกัน
ขอบคุณที่มา : ส ถ า นี ค ว า ม สุ ข
