ข้อคิดดี ๆ สอนชีวิต อ่ า น แ ล้ ว มีกำลังใจขึ้นเยอะ

ข้อคิดดี ๆ สอนชีวิต อ่ า น แ ล้ ว มีกำลังใจขึ้นเยอะ

 

วันนี้ต้องดีกว่าเมื่อวาน พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้

ทำดีในวันนี้ พรุ่งนี้จะดีของมันเอง

 

จงทำดี อย่ าหวังค่าตอบแทน ถึงแม้จะเป็นเพียงคำสรรเสริญก็ตาม

จงทำดี ให้มันดี ถึงแม้ผลงานออกมาไม่ดี ก็ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

จงทำดี แต่อย่ าอ วดดี เพราะทุ กคนก็มี ดีไม่เหมือนกัน

 

อุปสรรคมักจะเกิดขึ้นในขณะที่กำลังทำความดี ห นี้สินเก่าจะได้หมดไป

อุปสรรคมักจะไม่เกิดขึ้นในขณะกำลังทำความชั่ ว เพราะเป็นทางกู้ห นี้สินใหม่เข้ามาแทน

ทุ ก ๆ คนปรารถนาแต่สิ่งดี ๆ แต่บางคนกลับไม่รู้จักการทำความดี

ควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ อย่ าพย าย ามแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ

 

คนโ ง่ไม่มีความพย าย ามที่จะเข้าใจอะไรได้เลย

ได้แต่เอะอะโวยวายว่า “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมถึงต้องเป็นเรา ทำไม ? ทำไม ?”

ผู้ฉลาดในธรรม ยอมรับว่า “สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามก รรม ทำดีได้ดี ทำชั่ วได้ชั่ ว”

ซึ่งไม่มีอะไรที่น่าต กใจเลย เพราะเป็นเรื่องธรรมดา

 

ชีวิตที่ไม่ข าดทุน คือการไม่เคยทำความชั่ วเลย

เพราะฉะนั้นคนเราเจอทั้งสุขและทุ กข์ เพราะว่าทำทั้งดีทำทั้งชั่ ว

การตามใจตัวเองอยู่เสมอ เป็นทางตันในการดำเนินชีวิต

การขัดใจตัวเอง ก็คือการขัดเกลาหนทางให้ราบเรียบ

 

ถ้าเราอย ากให้คนอื่นมาเข้าใจหรือเอาใจในตัวเรา

เราก็เหมือนกับเ ด็กไร้เดียงสาไม่รู้จักเติบโต

แต่ถ้าเราพย าย ามที่จะเข้าใจคนอื่น

มากกว่าที่จะให้คนอื่นมาเข้าใจ

ตอนนี้เรากำลังจะเป็นผู้ใหญ่แล้ว

 

หลาย ๆ ชีวิต เดินสวนทางกันไปมาอยู่ในขณะนี้

มีทางดำเนินชีวิตไม่เหมือนกัน

และก็มีอุปสรรคที่ไม่เหมือนกัน

 

 

หัดวางเฉยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ้าง

เวลาเรามีความทุ กข์ ก็อย่ าเข้าใจว่าเรามีความทุ กข์

เวลาเรามีความสุข ก็อย่ าเข้าใจว่าเรามีความสุข

ไม่เช่นนั้นเราต้องเป็นคนบ้า ที่วันนี้ร้องไห้ พรุ่งนี้ร้องเพลง

 

แม้แต่ตัวของเราเองก็ยังไม่ได้ดังใจในบางครั้ง

แล้วคนอื่นจะให้ได้ดังใจเรานั้น เป็นอันไม่มี

ปรารถนาสิ่งใด อย่ าพึงดีใจไว้ล่วงหน้า

พลาดหวังสิ่งใด อย่ าพึงเสี ยใจตามหลัง

ทุ กสิ่งทุ กอย่ าง มันเป็นเช่นนั้นเอง

หากยึดถือมาก ให้ความสำคัญมันมาก ก็ทุ กข์มาก

หากยึดถือน้อย ให้ความสำคัญมันน้อย ก็ทุ กข์น้อย

ยินดีไปตามความอย าก คือความมักมากไม่มีสิ้นสุด

 

แท้จริงผัวไม่มี เมียไม่มี ลูกไม่มี ทรัพย์สมบัติก็ไม่มี

มีแต่ความยึดมั่น ด้วยความลุ่มหลงอย่ างหนาแน่น

สักวันหนึ่ง เราคงจะไม่มีอะไรสักอย่ างเลย

หากถึงวันนั้น เราทำใจได้หรือยัง ?

 

อุปาทาน คือความยึดมั่นถือมั่น

กับความรับผิดชอบ มันคนละอย่ างกัน

คนโ ง่จะเสี ยใจร้องไห้ตลอดวัน โดยไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย

ส่วนคนฉลาดจะรีบแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น เท่าที่จะทำได้

 

เรารักในสิ่งใด จะต้องจากในสิ่งนั้น

ช้าหรือเร็วมันอีกเรื่องหนึ่ง

ถ้าผัวต ายก่อนเมีย เมียจะต้องเสี ยใจ

ถ้าเมียต ายก่อนผัว ผัวจะต้องเ สียใจ

ทำอย่ างไรจึงจะไม่เ สียใจ ?

 

“ถ้าไม่อย ากเสี ยใจเมื่อจากกันไป ก็อย่ าดีใจเมื่อตอนได้มา”

 

ท่านแน่ใจหรือว่าท่านเป็นพ ระเอก หรือนางเอกตลอดนิรันดรก าล

ใช่แน่นอน ท่านเป็นตัวเอกในเรื่องของท่าน

แต่ท่านอาจจะเป็นตัวประกอบในเรื่องของผู้อื่น

เรายืนอยู่บนสนามชีวิต ต้องต่อสู้อุปสรรคทุ กรูปแบบ

จนกว่าจะปิดฉากละครแห่งชีวิต ด้วยการไม่เกิดอีก

 

บทเรียนในตำราเรียน กับบทเรียนในชีวิตจริง มันคนละอย่ างกัน

ไม่มีตำราเล่มไหน ที่จะสอนเราทุ กย่ างก้าว

ว่าวันนี้เราจะต้องเจออะไรบ้าง และจะต้องแก้อย่ างไร ?

 

เสี ยเ งินท อง เ สียสิ่งของ เสี ยเวลา และก็เสี ยใจ

เป็นการจ่ายค่าเทอมชีวิต

คนฉลาดจะจ่ายค่าเทอมที่ถูกที่สุด

ส่วนคนโ ง่จะจ่ายค่าเทอมที่แพงกว่ากัน

ที่จริงคนตาบอด พิกลพิ การ เขาน่าจะเป็นทุ กข์มากกว่าเรา

ทำไมเขายังยิ้มแย้มแจ่มใสได้ ทำไมเราจึงทุ กข์กว่าคนพิกลพิ การเล่า

กายพิ การแต่ใจไม่พิ การ ใจพิ การแต่กายไม่พิ การ อย่ างไหนดีกว่ากัน ?

 

เราสามารถตัดสินหนทาง ดำเนินชีวิตของเราเองได้ ดีหรือชั่ ว อยู่ที่ตัวของเรา

คนอื่นสามารถบังคับเราเป็นเพียงบางเวลา

ส่วนใจของเรานั้นไม่มีใครสามารถบังคับได้ นอกจากตัวของเราเท่านั้น

ถึงแม้งานจะสับสนยุ่งย ากเหลือเกิน

หากใจมีอิสระแล้ว ไม่เห็นจะยุ่งย ากตรงไหน

 

ทุ กคนเกิดมาเพื่อทำหน้าที่

ต ายเพื่อทำหน้าที่

ดีกว่าต ายเพราะไม่ทำหน้าที่

รับผิดชอบตัวเอง รับผิดชอบเพื่อนที่ดี และรับผิดชอบสังคม

 

วันนี้เราด่ าเขา วันหน้าเขาต้องด่าเรา

ชาตินี้เราฆ่ าเขา ชาติหน้าเขาจะต้องฆ่ าเราอย่ างแน่นอน

คนทำบ าปเพราะเห็นแ ก่กิน

ไม่ต่างอะไรกับกินอาหารผสมย าพิ ษอย่ างเอร็ดอร่อย

กินมากก็มีพิ ษมาก กินน้อยก็มีพิ ษน้อย

 

กฎหมายทางโลก คุ้มครองสัตว์บางจำพวกเท่านั้น

ส่วนกฎแห่งก รรมทางธรรม คุ้มครองสัตว์ทุ กจำพวก

กฎระเบียบของทางโลก อนุโลมไปตามความอย าก

ส่วนกฎทางธรรมอนุโลมไปตามความเป็นจริง

ก รรม คือการกระทำให้สัตว์หย าบ และละเอียดประณีตต่างกัน

 

 

ไม่มีใครที่จะทำให้เราร่ำร วยได้

ไม่มีใครที่จะทำให้เราเป็นผู้บริสุทธิ์ได้

นอกจากตัวของเราเอง

 

คำว่า “ทำดีได้ดี ทำชั่ วได้ชั่ ว”

มากเหลือเกินที่คนได้ยิน น้อยเหลือเกินที่คนรู้จัก

เหตุการณ์ความเป็นไปของทางโลก ไม่มีสิ้นสุด

เราไม่สามารถจะติ ดตามได้ตลอดก าล

เพราะอายุยังมีที่สิ้นสุด เราจะบ้ ากับมันหรือไม่บ้ า

มันก็เป็นไปอยู่อย่ างนั้น

 

เพื่อมิให้เ สียเวลา จงกลับมามองดูจิตใจของตนเอง

ทำไมถึงซอกแซกสับส่ายถึงขนาดนั้น

มันเคยตัวเพราะเราให้โอกาสมันมากเกินไป

เพราะรักมันมากจึงไม่กล้าขัดใจ

นาน ๆ ไปอาจกลายเป็นโ รควิกลจริต

 

การเอาชนะใจตนเอง ไม่ให้ไหลสู่อำนาจฝ่ายต่ำ เป็นสิ่งประเสริฐแท้

วันนี้เราตามใจของตนเอง ด้วยอำนาจแห่งความอย าก

วันพรุ่งนี้เราต้องหมดโอกาสที่จะสบายใจ

วันนี้เราไม่ตามใจตนเอง พรุ่งนี้เราจะอยู่อย่ างสบาย

 

ยิ่งแ ก่ยิ่งงก เพราะเขางกมาตั้งแต่ยังไม่แ ก่

ยิ่งแ ก่ยิ่งดี เพราะเขา ดีตั้งแต่ยังไม่แ ก่

การวิ่งไปตามความอย าก คือการฆ่ าตนเองด้วยความพอใจ

ศัตรูมักมาในรูปรอยแห่งความเป็นมิตร ความทุ กข์มักมาในรูปรอยแห่งความสุข

น้ำหวานผสมย าพิ ษ คนโ ง่จะชอบดื่มเพราะไม่รู้

ย าเ สพติ ดทำล ายร่า งก ายตนเอง

คนโ ง่ก็จะพากันเ สพทั้งที่รู้

 

ความสบายกายและสบายจิต

จะหาซื้อด้วยเ งินแสนเ งินล้านไม่มีเลย

ไม่จำเป็นจะต้องซื้อด้วยเ งินและท อง

คนที่มีศรัทธา มีคุณค่ายิ่งกว่าเ งินแสนเงิ นล้าน

เมื่อมีศรัทธา ควรมีปัญญาประกอบด้วย

ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นคนงมงาย ข าดเหตุผล

 

คนนิยมสร้างพุทธที่เป็นรูป คือพุทธรูป

แต่ไม่นิยมสร้างพุทธที่เป็นนาม คือสภาวธรรมที่รู้แจ้ง รู้จริง

ความจริงต้องมีให้พิสูจน์ จึงจะถือว่าจริงแน่นอน

คนโ ง่จะเชื่อตั้งแต่เริ่มต้น จึงไม่พบกับความจริงในชีวิต

มีแต่ความงมงายในชีวิต

 

คนใดถือสิ่งที่ไม่เป็นส าระ ว่าเป็นส าระ

ถือสิ่งที่ไม่เป็นส าระ ว่าเป็นส าระ

คนนั้นมีทางดำเนินในทางที่ผิด

เขาจะไม่พบแ ก่นส ารชีวิตที่แท้จริงเลย

ผู้ที่หลงเปลือกนอก ย่อมไม่เห็นแ ก่นใน

ผู้ถึงแ ก่นใน ย่อมเข้าใจเปลือกนอก

 

ความสนุกสนาน มัวเ มา ประมาทในชีวิต

ไม่ใช่หนทางดำเนินชีวิตที่แท้จริง

มันเป็นหนทางที่ทำให้เสี ยเวลา

 

หากคนให้ความสำคัญกับการกิน เล่น เส พก าม และนอน

มากกว่าคุณธรรม เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานจะไม่ดีกว่ากันหรือ ?

 

ยิ่งความโ ลภ โกรธ หลง ลดลงมากเท่าไร

ความปลอดโปร่งในจิตใจ ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

แสงสว่างในทางธรรม จุดประกายชีวิต ให้พบแต่ความสดใส

 

ความสุขทางโลก เหมือนกับการเกาขอบปากแผ ลที่คัน

ยิ่งเกายิ่งมัน เวลาหยุดเกา มันแสบมันคัน

เพราะเป็นความสุขเกิดจากความเร่าร้อน

เมื่อตอนที่อย ากได้ ก็เป็นทุ กข์

ขณะที่แสวงหา ก็เป็นทุ กข์

ได้มาแล้วกลัวหายไป ก็เป็นทุ กข์

 

เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ก็ต้องมี

เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ก็ย่อมไม่มี

หากมีแล้ว ทำให้มีความสุข ควรมี

ถ้าหากมีแล้ว ทำให้มีความทุ กข์ จะมีไว้ทำไม

 

ทุ กสิ่งทุ กอย่ างมันไม่เที่ยง

เราไปยึดมั่นความไม่เที่ยงนั้นว่าความสุข

แม้ความสุขนั้นมันก็ไม่เที่ยง

จะไปหวังเอาอะไรอีกเล่า

 

พบกันก็เพื่อจากกัน ได้มาก็เพื่อจากไป

มองทุ กข์ให้เห็นทุ กข์ จึงจะมีความสุข

ความเบาใจ คลายกังวล ย่อมมีได้ แ ก่บุคคลผู้เข้าใจธรรมะ

ยิ่งเข้าถึงธรรมที่เป็นจริงมากเท่าใด ความเบาสบายใจยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น

 

ความสุขทางโลก ไม่ให้อะไรมากไปกว่าความเพลิดเพลิน มัวเมา ประมาทในชีวิต จนลืมทางธรรม

ทางเดิน 2 ทาง “ทางโลก” คือการปล่อยใจไปตามความอย ากในโลกีย์

“ทางธรรม” คือการควบคุมใจตนเอง ให้มีธรรมเป็นเครื่องคุ้มครอง

ผิดหวังทางโลกยังมีทางธรรมคุ้มครอง หากคนนั้นรู้จักธรรม

ผิดหวังทางโลกอย ากทำล ายทุ กสิ่งทุ กอย่ าง แม้กระทั่งตนเอง

คนนั้นแหละไม่รู้จักธรรม

 

ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี