รักกันแรก ๆ เริ่มโทรศั พท์คุยทุ กวัน ผ่ าน มาให้เห็นหน้าวันละครั้งก็ชื่ นใจ
แต่พอเวลาผ่ านไปจากที่เคยโทรศั พท์มาหากวันกลับกล า ยเป็นเรา ที่โทรหาเค้าอยู่ฝ่ายเดียว
จากคุยไ ร้ส าระได้เป็นวัน ๆ โดยที่ไม่รู้สึกเบื่ อ แต่ทุ กวันนี้
กลับกล า ยเป็นรำค าญ เปิ ดดูทุ กข้ อความ ที่ส่ งหา แต่ไ ร้การตอบกลับ
ความเงียบ คือ การบอ กลา แบบไม่ต้องออ กเสี ยง ความเงียบนั้น สามารถบอ กเราอะไรได้หล า ย ๆ อย่ าง
จากคนที่เคยแ ช ท คุยผ่ านไ ลน์ทุ กวัน แรก ๆ ผลั ดกันถาม ผลั ด กันตอบเมื่อเวลาผ่ านไปนาน ๆ
อีกฝ่ายกลับกล า ยเป็นถามคำตอบคำ และสุดท้ายก็มาถึง มีแต่คำถามแต่ไ ร้คำตอบ เพราะมันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
สุดท้าย ห่างห า ยไปไม่มี แม้แต่เงาให้เห็น สามี ภร รย า แรก ๆ กลับบ้านตรงเวลา ไปไหนไปกัน
มีเรื่องราวมากมายที่จะร่วมแบ่ งปั นเสมอ แต่เมื่อเวลาผ่ านไปช่วงเวลาที่อยู่ร่วมกัน
มันดูเหมือนจะลดน้อยลงหมดเรื่องราวที่อย ากแบ่ งปั น ต่อไป
คือ ความเงียบก็จะเริ่มเข้ามาแล้วเราก็ไม่ต่างอะไรจากตัวคนเดียว
ทั้งที่นอนเตี ยงเดียวกัน แต่เหมือนข้างกายนั้นไม่มีเธอความเงียบคือสัญญ าณที่บอ กว่าทุ กสิ่งทุ กอย่ าง
กำลังจะเปลี่ยนไป ความเงียบจะจูง มือความเหงาเข้ามา รุ ก ร านเราอยู่ร่ำไปทำให้เรารู้สึกเดียวด าย
บางที ความเงียบก็เป็นคำอำล าทีไม่ต้องออ กเสี ยงเลย
ขอบคุณที่มา : yim-wanwaii
