พ ระหนุ่มรูปหนึ่ง ต้องการจะเดินทางไปแสวงบุญตามสถานที่ต่าง ๆ พอพ ระอาจารย์ทราบข่าว ก็ได้เรียกมาสอบถาม “เจ้าจะออกเดินทางเมื่อไหร่ ?”
“อาทิตย์หน้าขอรับ หนทางย าวไกล ศิษย์ได้ไหว้วาน ให้ชาวบ้านช่วยถักรองเท้าฟางให้สัก 3-4 คู่ ถ้ารองเท้าฟางถักเสร็จ ศิษย์จะออกเดินทางทันทีครับ”
พอพ ระอาจารย์ได้ฟังก็บอกออกไปว่า “อย่ ากระนั้นเลย เดี๋ยวอาตมาจะสั่งให้ญาติโยมเอามาทำบุญกับเจ้าในวันนี้เลย เจ้าจะเอากี่คู่ก็เลือกเอาเองก็แล้วกัน”
สายวันนั้น พ ระอาจารย์ก็ได้สั่งให้เณรไปบอกบุญแ ก่ชาวบ้าน ว่าเจ้าอาวาสต้องการใช้รองเท้าฟาง บ้านใครมีรองเท้าฟางให้นำมาทำบุญที่วัดได้
ปรากฏว่ามีชาวบ้านนำรองเท้าฟางที่ตนมี มาทำบุญกับเจ้าอาวาสเป็นจำนวนมาก จนกองเต็มกุฏิของพ ระหนุ่ม
เช้าวันรุ่งขึ้น ก็มีชาวบ้านนำเอาร่มมาทำบุญกับพ ระหนุ่มรูปนั้น “เหตุใดโยมจึงนำร่มมาให้อาตมา ?”
“อ่อ เจ้าอาวาสบอกว่า ท่านต้องเดินทางไกล เกรงว่าจะเจอลมฝนในหน้าฝน ก็เลยให้กระผมนำร่มมาทำบุญกับท่าน เดี๋ยวคนอื่น ๆ ก็คงจะทยอยเอามาทำบุญด้วยเช่นกัน” ชาวบ้านคนนั้นตอบไป
ปรากฏว่าเย็นวันนั้น จำนวนร่มที่ชาวบ้านนำมาทำบุญก็รวมกันได้ 50 กว่าคัน เย็นนั้น พ ระอาจารย์ก็ได้เดินมาที่กุฏิของพ ระหนุ่ม “ร่มและรองเท้าฟางเพียงพอหรือยัง ?”
“มันมากเกินไปสำหรับศิษย์ด้วยซ้ำขอรับพ ระอาจารย์ ศิษย์เอาไปด้วยไม่หมดหรอกขอรับ”
“ได้ยังไง เจ้าไม่รู้อะไร หนทางข้างหน้าเจ้าจะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ เจ้าจะไปแสวงบุญกี่วัน กี่เดือน กี่ปีก็ไม่รู้ หากไม่เตรียมการให้ดี เจ้าจะลำบากกลางทาง เจ้าขนไปให้ หมดนั่นแหละ อย่ าไปหวังพึ่งน้ำบ่อหน้าเลย” พ ระอาจารย์กำชับ
“อีกอย่ าง ไม่ใช่ว่าเจ้าจะเดินเท้าเพียงอย่ างเดียว อาจจะต้องข้ามน้ำข้ามลำธาร พรุ่งนี้ข้าจะบอกให้ชาวบ้านเอาเรือมาทำบุญกับเจ้า ได้กี่ลำเจ้าก็ขนเอาไปทั้งหมดนั่น แหละนะ”
“ศิษย์เข้าใจแล้วพ ระอาจารย์ ศิษย์จะออกเดินทางเย็นนี้เลย ศิษย์ไม่ขอเอาอะไรไปสักอย่ าง ศิษย์จะเอากายกับใจไปก็พอแล้วขอรับ” พูดเสร็จก็ก้มกราบลาพ ระอาจารย์แล้วเดินทางไปทันที
การจะทำอะไรสักอย่ างหนึ่ง สิ่งสำคัญไม่ใช่การเตรียมพร้อม ในสิ่งอำนวยความสะดวกนอกกาย แต่เป็นความแน่วแน่ต่างหาก เมื่อตัดสินใจแน่วแน่แล้วก็ย่อมเกิดจุดหมาย เมื่อมีจุดหมายทุ กสิ่งก็ปราศจากปัญหา
จงนำใจติ ดกายไปด้วยเถิด จุดหมายอยู่เบื้องหน้า หนทางอยู่ที่เท้า เมื่อเท้าก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จุดหมายก็ใกล้เข้ามาอีกหนึ่งก้าว เมื่อใจนำกายก้าวไป สิ่งที่จำเป็นต้องใช้ก็รอเราอยู่เบื้องหน้านั่นเอง
ขอบคุณที่มา : ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี
