วันแรกที่ “ต กลงเป็นแฟนกัน” อาจหมายถึงวันแรกที่มีคนใดคนหนึ่ง “คาดหวัง” จากความรัก ไม่ว่าจะคาดหวัง “มาก” หรือ “น้อย”
ถ้าผิดหวังขึ้นมาก็เจ็ บเหมือนกันหมด บางคนหวังว่าจากนี้ไป ชีวิตที่เคยโดดเดี่ยว จะถูกเติมเต็มด้วยความรักที่แสนอบอุ่น
พอมีแฟนก็จะได้ทำในสิ่งที่เคยฝันเอาไว้ อาจจะวางแผนไปเที่ยวที่ไหนสักแห่งด้วยกัน ได้กลับบ้านพร้อมกัน
โทรหากันทุ กคืน แม้ในวันที่ไกลกัน…ก็ไม่รู้สึกเหงา เพราะรู้ว่าความห่วงใยจากอีกคนจะต้องเดินทางมาถึง
แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อวันนี้กลับรู้สึกว่า “คบกัน…แต่เหมือนใช้ชีวิตในแต่ละวันด้วยตัวคนเดียว”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ “เวลา” หรือเปล่า ที่ทำให้ทุ กอย่ างเปลี่ยนไป แต่ก็อดคิดมากไม่ได้
ว่าเหตุผลอีกอย่ างก็คืออาจเป็นเพราะ “จิตใจ” ของใครคนใดคนหนึ่ง เริ่มไม่อยู่กับที่
เมื่อไหร่ที่จิตใจเกิดความ “หวั่นไหว” เมื่อนั้นคนเราย่อมรู้สึกไม่มั่นคงปลอดภัย
แน่นอนว่าความรู้สึกแบบนี้ จะยิ่งทำให้ทุ กอย่ างพลิกเป็นแง่ลบหมด
ตอนนี้สิ่งที่บางคนคิดว่าเป็น “ปัญหา” อาจเกิดขึ้นด้วยเรื่องที่เล็กนิดเดียว เช่น ช่วงนี้เขาติ ดธุระ มารับกลับบ้านเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้
ถ้ายอมให้จิตใจอ่อนไหวไปตามความคิดแง่ลบปุ๊บ เขาจะถูกตั้งข้อหา “ทำตัวเปลี่ยนไป” ทันที ซึ่งหากเป็นเมื่อก่อนตอนที่ยังโสด
เราก็ไม่เคยต้องรอให้ใครมารับ ตอนอยู่คนเดียวยังทำอะไรเองได้ตั้งหลายอย่ าง ไปเที่ยวกับเพื่อนก็ได้ กลับบ้านเองได้
“ทุ กคนล้วนมีวิ ธีการอยู่กับตัวเอง และสามารถจัดการกับอ ารมณ์เหงา ๆ ของตัวเองได้ โดยไม่ต้องให้ใครมาช่วย”
ฉันไม่อย ากให้ทุ กคนสูญเสี ยความเป็นตัวเองไป เพียงเพราะการ “ยึดติ ด” ในความสุขที่เคยได้รับ ถ้าเรากล้าหาญที่จะ “ปล่อยวาง”
บางเรื่องลงในเวลาที่เหมาะสม และรู้จัก “ยึด” บางอย่ าง…อย่ างมีสติ ทุ กอย่ างที่เคยคิดว่าย ากก็จะ “ง่ายขึ้น”
สิ่งที่เคยคิดว่าเป็นปัญหาก็จะ “ลดน้อยลง” ซึ่งฉันเคยจัดการกับความคิดแบบนี้ด้วยตัวเองมาก่อน
เพราะฉันก็เป็นคนหนึ่งที่เคยคิดแ ย่ ๆ ว่า “มีแฟน ก็เหมือนไม่มี” ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย
การใช้ชีวิตแบบตัวคนเดียวสุด ๆ ทำไมการที่ฉันมีแฟน กลับยิ่งทำให้ฉันเหงาขึ้นทุ กวัน
อยู่ข้าง ๆ กันแต่ฉันก็ไม่รู้สึกอบอุ่น เพราะความคาดหวังของฉันมันลอยฟุ้ง อยู่ในอากาศเต็มไปหมดแล้ว
ทำไมฉันต้องไปไหนคนเดียว เพียงเพราะที่ที่ฉันอย ากไป คือที่ที่เขาไม่ชอบ เพราะคิดว่าคนเยอะวุ่นวาย
ทำไมฉันอดไปเที่ยวทะเลช่วงหน้าร้อน เพียงเพราะเขาไม่ยอมไปด้วย เขาบอกว่า “ถ้าฉันอย ากไป เขายอมให้ฉันไปกับเพื่อน ๆ ได้”
ซึ่งสิ่งที่ฉันเสี ยใจมากที่สุดคือ ทำไมเขาไม่รู้ว่า การมีเขาไปด้วยจะทำให้ฉันมีความสุขที่สุด
แน่นอนว่าเมื่อถูกปฏิเสธบ่อยครั้งเข้า ความรู้สึกของฉันก็ค่อย ๆ แ ย่ลง ทุ กครั้งที่ฉันมองดูคู่รักคนอื่น ๆ เขาวางแผนไปเที่ยวด้วยกัน
ไม่ว่าจะทำอะไร พวกเขาก็อย ากทำด้วยกัน จะทานข้าว ไปดูหนัง ไหว้พ ระทำบุญ ไปเที่ยวต่างจังหวัด นั่นเป็นสิ่งที่ฉัน “อย ากทำ”
กับคนที่ฉันรักเหมือนกัน แต่แ ย่หน่อยตรงที่ “เขาไม่ให้ความร่วมมือเลย” ยิ่ง “ร้องขอ” จากเขามากเท่าไหร่ ใจก็ยิ่งเจ็ บป วดมากเท่านั้น
จนคิดว่าถ้าเราเปลี่ยนไปเป็นแค่ “เพื่อนกัน” อาจดีกว่า จะได้ไม่ต้องคาดหวัง ไม่ต้องเรียกร้อง และไม่ต้องมีใครเสี ยใจที่ถูก “ปฏิเสธ”
แต่สุดท้ายก็พบว่า “เมื่อเรารักใครสักคนไปแล้ว เราเปลี่ยนไปรักเขาในฐานะอื่น…ไม่ได้เลย” ซึ่งฉันก็ “ไม่เคยทำได้” เลยสักครั้ง
ในเมื่อ “เลิกรัก” ไม่ได้ และเขาก็ “เลิกเป็นอย่ างที่เขาเป็น” ไม่ได้ สิ่งเดียวเท่านั้นที่จะ “ปรองดอง” ให้คนสองคนอยู่ร่วมกันได้คือ
“เราต้องเข้มแข็งขึ้น” แต่ก่อน ถ้าถูกปฏิเสธฉันคงเสี ยใจ แอบร้องไห้ และงอนโดยที่เขาไม่รู้เรื่อง
แต่ตอนนี้…ถ้าเจอแบบนั้นอีก ฉันจะยอมรับว่า “เขาก็เป็นอย่ างนี้แหละ” เขาก็พูดเหมือนเดิมอีกแล้ว เราเองก็ควรจะชินได้แล้ว
เพราะกฎแห่งความจริงที่ทุ กคนไม่ควรลืมก็คือ “เราเกิดมาคนเดียว ตอนต าย เราก็ต ายคนเดียว”
ดังนั้น ในระหว่างที่เรามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ เราถูกกำหนดให้อยู่กับตัวเองตั้งแต่แรก การที่ในชีวิตหนึ่ง ๆ ของเรา
จะบังเอิญได้พบเจอกับ “ใครสักคน” ที่เราได้รัก ได้แบ่งปันความสุขความทุ กข์ จึงถือเป็น “กำไร” ของชีวิตที่ดีเหลือเกิน
เราอย่ าไปคาดหวังเลยว่า เขาจะทำเพื่อเราได้แค่ไหน หากเราวางความคาดหวังลง เราจะพบว่ามีหลายอย่ างในโลกใบนี้
ที่เราสามารถ “ทำได้” ด้วยตัวเอง เชื่อเถอะ…คนที่รู้จักสร้างความสุขให้กับตัวเองได้ คือคนที่น่าอิ จฉาที่สุดในโลก
อย่ าลืมว่าไม่มีใครอย ากดูแลคนที่ “อ่อนแอ” ไปตลอดชีวิต มีแต่คนอย ากอยู่ใกล้ ๆ กับคนที่ “เข้มแข็ง”
และกฎข้อแรกของคนที่เข้มแข็งคือ “อยู่คนเดียวให้ได้อย่ างมีความสุข” ไม่ว่าเราจะ “โสด” หรือ “มีแฟน” อยู่แล้วก็ตาม
ขอบคุณที่มา : getwellsoonxoxo
