เ ด็กหญิงคนหนึ่งเห็นแม่นั่งแก้กลุ่มด้าย
ที่ยุ่งเหยิงด้วยความอดทน
แม่พย าย ามอยู่หลายครั้ง
ก็ไม่สามารถแก้ด้ายกลุ่มนั้นได้สักที
แต่แม่ก็ไม่ล้ มเลิก พอเหนื่อยทีก็พักไปทำอย่ างอื่น
แล้วก็กลับมาหาทางแก้ด้ายกองนั้นอีก
ครั้งแล้วครั้งเล่า จึงถามแม่ว่า
” หนูเห็นแม่พย าย ามแก้ด้ายกองนี้มานานแล้ว
ก็ไม่เห็นแก้ได้สักที ทำไมแม่ไม่ตัดมันทิ้งไปซะ”
แม่ของเ ด็กหญิงตอบว่า
” ด้ายกลุ่มนี้ มีเชือกแค่เส้นเดียว
แม่หาปลายเชือกเจอแล้ว ยังไงก็ต้องแก้ได้”
หลายเพลาต่อมา
เ ด็กหญิงเห็นแม่นั่งลูบไล้เส้นด้ายที่สุดท้าย
ก็แก้ออกมาจากกองด้ายที่ยุ่งเหยิงได้ด้วยความภูมิใจ
แม่บอกกับเธอว่า
” จำไว้นะลูก เส้นด้ายก็เหมือนชีวิตเรา
ถ้าเกิดปมพันกันขึ้นมา ก็เหมือนกับชีวิตเราเวลามีปัญหา
ถ้าแม่ตัดด้ายกลุ่มนั้นทิ้งไป
ก็เหมือนแม่แก้ปัญหาแบบสุ่ม ๆ
แล้วเอาด้ายที่มีรอยต่อไปทอผ้า
ก็จะทำให้ผ้าดูไม่มีราคา ไม่มีใครอย ากซื้อ
เหมือนกับชีวิตคนเราที่เต็มไปด้วยปัญหาวุ่นวายเป็นหางว่าว
กลายเป็นคนจับจด หมกมุ่นกับปัญหา
ไม่มีใครอย ากคบหาสมาคม
แต่ถ้าเรารู้ต้นตอของปัญหาแล้วให้เวลากับมันสักนิด
เราก็จะคิดพิจารณาหาทางจัดการกับปัญหาได้
อย่ าเป็นคนทิ้งปัญหา หรือแก้ปัญหาส่งเดช
เพราะขีวิตที่เต็มไปด้วยปัญหา
คาราคาซังแก้ไม่ต กหรือแก้ไม่ถูกทาง
จะเป็นตัวถ่วงให้เราห่วงหน้าพะวงหลังไปเรื่อย ๆ”
ขอบคุณที่มา : s t o r y l o g
