ซื่อสั ตย์ ถูก ชายนามว่า ฉลาด ปล่อยไว้ที่เก าะร้ างกลางทะเล
ซื่อสั ตย์พ ย าย ามคิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง
สิ่งที่ซื่อสั ตย์หวังก็คือ…จะมีเรือซั กลำผ่ านมาทางนี้บ้าง
ซื่อสั ตย์ก็ได้ยินเสี ยงเพลงแววมาแต่ไกล ซื่อสั ตย์รีบมองไปยังต้นเสี ยงนั้น
มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเก าะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่
บนธงนั้นเขียนคำว่า “ความสุข” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสั ตย์จึงตะโกนเรียกเรือของความสุข
“ ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสั ตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม?
เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสั ตย์ว่า ไม่ได้หรอก หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุข
คุณดูสิ ผู้คนมากมายในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข
ขอโท ษนะซื่อสั ตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้! พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป!!
ผ่ านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่ง ก็ผ่ านมา ซื่อสั ตย์ตะโ ก นเรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง
ผมคือซื่อสั ตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่ งได้ไหม
ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รี บหันหัวเรือให้ห่างออกไป จากนั้นก็หันมาพูดกับซื่อสั ตย์ว่า
ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสั ตย์คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม? ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมันย ากเย็นสักเพียงใด
หากผมพาซื่อสั ตย์อย่ างคุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสู ญเสี ยตำแหน่งไปแน่ ๆ
เพราะตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสั ตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ
ซื่อสั ตย์น้ำตา ค ล อเบ้ า มองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง
รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง หรือ ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใครต้องการซื่อสั ตย์แล้ว
อยู่ ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้นมา เรือลำหนึ่งบรรทุ ก “แข่งขัน” เป็นจำนวนมากผ่ านมา
ซื่อสั ตย์จึงตะโก นเรียก “แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม
แข่งขันถามกลับมา… “คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา
ซื่อสั ตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเ ก ร งว่าจะพล าดโอกาสอีก
แต่ซื่อสั ตย์ก็คือซื่อสั ตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ “ผมคือซื่อสั ตย์”
“ห๊า คุณคือซื่อสั ตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไร
กับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่ างรวดเร็ว
ในขณะที่ซื่อสั ตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ ๆ ก็มีน้ำเสี ยงอันเมตตาดังขึ้นว่า “ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิ ด”
เมื่อซื่อสั ตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่ าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ “ฉันคือก าลเวลา” ก าลเวลาแนะนำตัว
“ทำไมต้องมาช่วยผมครับ? ซื่อสั ตย์ถามออกไปด้วยความสงสัย
“มีแต่ก าลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสั ตย์มีค่ามากเพียงใด”…กา ลเวลาพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม
ก าลเวลาได้เล่าให้ซื่อสั ตย์ฟังว่า พบ..ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่ ม อยู่กลางทะเล
“ตัวข้าก าลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้ง ความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน
มาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อนมาเป็นก าลเวลา
คือ…ทุ กสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะหายไปถ้าไม่มีความซื่อสั ตย์
ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอม ป ล อ ม
การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะอยู่ได้ไม่นานก็จะล้ มเ ห ล วไม่เป็นท่า”
จงเป็นคนซื่อสั ตย์ เพราะเวลาเท่านั้นที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
“วันเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ทุ กสิ่งว่าอันไหนของจริง
อันไหนของ ป ล อ มอย่ าได้กลั วการถูกมองถ้าเราไม่ได้ทำสิ่งไม่ดี”
ขอบคุณที่มา : kapook999
