เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมย็งเล็ก
ผมเกิดในครอบครัวย ากจน จนมากขนาดที่ว่าต้องอดข้าวบ่อย ๆ เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว…
แม่จะแบ่งข้าวให้ผมเพิ่มขึ้นอีก พร้อมทั้งพูดว่า “ ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้นนะ… ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว ” นี้เป็นครั้งแรกที่แม่โกหก
เมื่อผมเติบโตขึ้น
คุณแม่เพียรพย าย ามหาเวลาว่างไปต กปลาในแม่น้ำ เพื่อว่าผมจะได้กินอาหารที่มีประโยชน์
ต่อการเจริญเติบโตของผม แม่ต้มปลาที่ต กมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน ในขณะที่ผมกินแกงต้มปลา..
แม่จะกินแค่หั วปลา ให้ผมได้กินแค่ส่วนตัว และ ส่วนเนื้ อปลาไปแล้ว ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่
แต่แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับกล่าวว่า “ ลูกกินเถอะ…แม่ชอบกินหั วปลา ” นี่เป็นครั้งที่สองที่แม่โกหกผม
เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม
เราต้องใช้เ งินเพิ่มมากขึ้น แม่ต้องหารายได้พิเศษด้วยการหาอาชีพเสริม บางครั้งผมตื่นขึ้นมา
ตอนตี 1 หรือตี 2… ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน “ แม่ครับ…นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว
พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก ” แม่ยิ้มกับผมพูดว่า “ ลูกนอนต่อก่อนนะ…แม่ยังไม่เหนื่อย แม่นอนไม่หลับ ” นับเป็นครั้งที่สาม
ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย
แม่อุตส่าห์หยุดงานไปเป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม มันเป็นวันที่แดดร้อนมาก ๆ
… แม่ต้องรอผมอยู่หลายชั่ วโมงเมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ… รีบออกมาหาแม่ เห็นแม่เหงื่อท่วมตัว..
แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อยและร้อนจึง
ขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน แม่พูดขึ้นว่า “ ลูกกินเถอะ แม่กินไปแล้ว ” นั่นเป็นครั้งที่สี่ที่แม่โกหกผม
ยิ่งนานวัน ค่าใช้จ่ายในบ้านยิ่งเพิ่มขึ้น
คุณแม่ที่น่าสงส ารต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว แต่ก็ยังไม่ค่อย
เพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพย าย ามมากขึ้นเพียงไร คุณลุงที่อยู่ข้าง ๆ บ้านท่านเป็นคนดี
พย าย ามมาช่วยเหลือครอบครัวเราเสมอ…. เช่น ช่วยซ่อมบ้านที่ผุพัง..ฯลฯ เพื่อนบ้าน
เห็นครอบครัวลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงาน ใหม่ แต่แม่ไม่เห็นด้วย
แม่พูดกับผมว่า “ แม่มีลูกอยู่ทั้งคน…แม่ไม่ต้องการความรักอีก ” แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ห้าแล้ว
ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ
ผมอย ากให้แม่ที่ทำงานหนักมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง ผมจึงไปทำงานในตัวเมือง และ
ส่งเงิ นมาให้แม่ใช้ แต่แม่ไม่ยอมหยุด กลับไปตลาดทุ กเช้า ขายผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพทั้ง ๆ
แม่ไม่ค่อยยอมรับเงิ นผม.. บางครั้งยังส่งเ งินกลับคืนให้ผมอีก แม่พูดกับผมว่า “
แม่มีเงิ นพอใช้แล้ว…ลูกควรเก็บเ งินไว้สร้างฐานะ ” แม่ไม่พูดความจริงกับผมเป็นครั้งที่หกแล้ว
เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า.. ผมตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทย าลัยที่มีชื่อเสี ยง
เมื่อผมเรียนจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเงิ นเดือนค่อนข้างสูง เมื่อทำงานไปได้สักพัก…
ผมอย ากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่ในตัวเมือง เพื่อว่าแม่จะได้หยุดทำงาน…พักผ่อน
ให้สบายในบั้นปลายของชีวิต แต่แม่ผมไม่อย ากรบกวนผม…บอกผมว่า “
แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างที่ ” ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม
เมื่อแม่แ ก่ตัวลงไปเรื่อย ๆ..
ในที่สุดแม่ก็ป่ วยต้องเข้ารับการรั กษาที่โรงพย าบาล ผมลางานแล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที
แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเมื่อผมไปถึง น้ำตาผมไหลอาบแก้มเมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ ายผอม
ดูโทรมลงอย่ างมาก แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม….พย าย ามยิ้มอย่ างสดชื่น ด้วยความลำบาก
ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝืนยิ้มด้วยความเจ็ บป วดจากโ รคม ะเ ร็งที่ล ามไปทั่วทั้งตัว
ผมโอบกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ด้วยความสงส าร หัวใจผมในขณะนั้นเศ ร้าหมองและเจ็ บป วดอย่ างที่สุด
แม่พย าย ามปลอบผมด้วยเสี ยงที่แหบพร่า และ สั่นเครือ “ ลูกรักของแม่…เห็นหน้าลูกแม่ก็ดีใจแล้ว”
นี่เป็นครั้งที่ 8 และ เป็นครั้งสุดท้าย ที่แม่โกหกผม
แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลง และ จากผมไป
อย่ างไม่มีวันกลับ หลังจากที่เธอกล่าวคำโกหกครั้งสุดท้ายจบลง …
ขอบคุณที่มา : 108resources
