อย่ าคิดว่าตัวเองเก่ง แล้วมองคนอื่นว่าโ ง่

เด็ กหนุ่มคนหนึ่ง เป็นชาวสงขลา เรียนเก่งมาก ได้ทุนไปเรียนอเมริกาตั้งแต่เ ด็ก

จนจบด็อกเตอร์ จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน

บ้านของเ ด็กหนุ่มอยู่อีกฟากหนึ่งของทะเลสาบสงขลา

ต้องนั่งเรือแจวข้ามไป ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่ วโมง

เรือที่ติ ดเครื่องยนต์ไม่มีเหรอลุง?

ไม่มีหรอกหลาน ที่นี่มันบ้านนอก มันห่างไกลความเจริญ มีแต่เรือแจว

โอ้..ล้าสมัยมากเลยนะลุง โบราณมาก ที่อื่นเขาใช้เรือยนต์กันหมดแล้วลุง

ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก ไปส่งผมฝั่งโน้นเอาเท่าไรลุง?

80 บาท

โอเค..ไปเลยลุง..

ในขณะที่ลุงแจวเรือ หนุ่มนักเรียนนอก ก็เล่าเรื่องความทันสมัย

ความก้าวหน้า ความศิวิไลซ์ของอเมริกาให้ลุงฟัง

เมืองไทย เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว ล้าสมัยมาก

ไม่รู้คนไทยอยู่กันได้ยังไง? ทำไมไม่พัฒนา ทำไมไม่ทำตามเขาให้ทัน?

ลุง..ลุงใช้คอมพิวเตอร์ ใช้อินเตอร์เน็ตเป็นไหม?

ลุงไม่รู้หรอก ใช้ไม่เป็น

โอ้โฮ! ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ ชีวิตลุงหายไปแล้ว 25%

แล้วลุงรู้ไหมว่า เศรษฐกิจของโลกตอนนี้เป็นยังไง?

ลุงไม่รู้หรอก

ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ ชีวิตของลุงหายไป 50%

ลุง..ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม? แล้วเรื่องดาวเทียมล่ะรู้ไหมลุง?

ลุงไม่รู้หรอกหลานเอ๊ย ชีวิตของลุงรู้อยู่อย่ างเดียวว่า จะทำยังไงถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น

ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้ ชีวิตของลุงหายไปแล้ว 75%

พอดีช่วงนั้นเกิดลมพายุพัดมาอย่ างแรง คลื่นลูกใหญ่มาก ท้องฟ้ามืดครึ้ม

นี่..พ่อหนุ่ม เรียนหนังสือมาเยอะ จบด็อกเตอร์จากต่างประเทศ

ลุงอย ากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม?

ได้..จะถามอะไรหรือลุง ?

เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม?

ไม่เป็นหรอกลุง

งั้นชีวิตของเอ็งกำลังจะหายไป 100% แล้วพ่อหนุ่ม

ขอบคุณที่มา : pankanan