สมัยก่อน…มีแม่ทัพคนหนึ่ง เล่นหมากล้อมเก่งมาก ไม่ค่อยมีคนเล่นชนะได้
วันหนึ่งแม่ทัพออกรบ ผ่ านห มู่บ้านแห่งหนึ่ง เห็นบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่ง
มีป้ายติ ดว่า “เล่นหมากล้อมอันดับ 1 ของประเทศ” แม่ทัพไม่เชื่อ
จึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน และเล่นด้วย ปรากฎว่าเจ้าของบ้าน
แพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ทัพหัวเราะอย่ างพอใจ แล้วบอกว่า
“แกเอาป้ายลงได้แล้ว” แล้วแม่ทัพก็ไปออกรบ ด้วยความดีใจ
ไม่นาน…แม่ทัพรบชนะกลับมา ผ่ านมาที่เดิม ก็ยังเห็นป้าย
แขวนอยู่ที่บ้านหลังเดิม แม่ทัพจึงเข้าไปหาเจ้าของบ้าน
เจ้าของบ้านจึงขอท้าดวลกับแม่ทัพอีก ปรากฎว่าครั้งนี้!!
แม่ทัพแพ้ทั้ง 3 กระดาน แม่ทัพประหลาดใจมาก
ถามเจ้าของบ้านว่าเพราะอะไร? เจ้าของบ้านตอบว่า
“ครั้งก่อนท่านมีภารกิจออกรบ ข้าน้อยจะไปลบเหลี่ยม
ทำให้ท่านหมดขวัญกำลังใจไม่ได้ แต่ครั้งนี้ท่านชนะ
กลับมาข้าน้อยก็ไม่ต้องออมมือแล้วครับ” คนที่เก่งจริงในโลกนี้
คือ “คนชนะได้” แต่ไม่จำเป็นต้องชนะ มีใจกว้างขวางพอ
ที่จะให้การใช้ชีวิต ก็เหมือนกัน… รู้…“ไม่จำเป็นต้องพูด”
ไม่พูด…“ใช่ว่าจะไม่รู้” หากคุณพูดในสิ่งที่คุณรู้
แต่เป็นเรื่องที่เจ้าของเรื่อง ไม่อย ากให้รู้ หรือไม่คิดว่า
คนอื่นจะรู้ คุณไม่ได้มิตรแต่ได้ศัตรู คนทุ กคน บอกว่า
รับความจริงได้ ต้องการให้คุณพูดความจริง แต่พอคุณพูดแล้ว
ใช่ว่าจะรับได้ทุ กคน อาจจะโกรธคุณอีกต่างหาก
ที่ดันมารู้ความจริง ที่บอกให้คุณพูดความจริง
เขาแค่ต้องการจะรู้ว่า คุณรู้เท่าไหน แต่ไม่ได้หมายความว่า
รับความจริงได้ เมื่อรู้ว่าคุณรู้เยอะมาก เยอะกว่าที่เขาคาดไว้
เขา ย่อมโกรธคุณ เพราะ “คุณรู้ทัน”
ขอบคุณที่มา : yakrookaset
