เราทุ กคน เป็นเพียงคนธรรมดา ที่อยู่บนโลกใบนี้
ชีวิตของเราต่างเต็มไปด้วย “ความธรรมดา”
อย่ างการได้ตื่นนอนตอนเช้า เพื่อออกไปทำงาน
หรือได้กินอาหารเย็นกับครอบครัว หรือคนที่เรารัก
การได้ออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ แบบที่ไม่ต้องกังวลอะไร
หรือแม้แต่การนั่งเล่นกับวัตวเลี้ยงที่บ้าน ด้วยความสุข
เราทุ กคนจึงเป็นแค่คนธรรมดา ที่มีชีวิตแบบธรรมดา
แต่สิ่งเหล่านี้ มันคือ “ความธรรมดา” ที่ “ไม่ธรรมดา”
เพราะถ้าวันหนึ่ง ความธรรมดา ที่เราเคยมี มันหายไป
เราไม่สามารถตื่นเช้าเพื่อออกไปทำงานได้แบบปกติ
เพราะร่ างกายไม่แข็งแรง ต้องนอนรั กษาตัวที่โรงพย าบาล
ไม่สามารถกินข้าวกับครอบครัวได้ คนรักนอกใจ มีปัญหากัน
ออกไปเดินเล่นสวนสาธารณะก็ไม่ได้ เพราะประสบอุบั ติเหตุเป็นอั มพาต
หรือจะเล่นกับสัตว์เลี้ยงด้วยความสุขก็ไม่ได้ เพราะมีปัญหาเต็มไปหมดในชีวิต
ซึ่งไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามที่ “เรื่องธรรมดา” กลายเป็น “ไม่ธรรมดา”
เราจะรู้สึกเสี ยดาย และคิดถึงความธรรมดา ที่เคยมี จนแทบข าดใจเลยล่ะ
“สิ่งธรรมดา” คือ “สิ่งพิเศษ” ที่เราควรจะเห็นคุณค่าของมัน
และชื่นชมใน ความธรรมดา ที่เรามีให้มาก ตอนที่ยังมี
ใช้ชีวิตไปสิ่งกับสิ่งรอบตัวที่เรามีเหล่านี้ ราวกับว่า
มันคือ “สิ่งมหัศจรรย์” สิ่งที่พิเศษสุด ๆ
เพราะสิ่งธรรมดา นี่แหละ มันคือ สิ่งที่พิเศษที่สุดแล้ว สำหรับเรา
เพราะปาฏิหารย์ ไม่ใช่การเหาะเหิน เดินอากาศ หรือพลังวิเศษอะไร
แต่คือการเดินอยู่บนผืนดิน และมีความสุขในทุ กอย่ างก้าว
จงพอใจในสิ่งที่ตนมี เพราะเมื่อมันไม่มี เราจะนึกเสี ยใจกับมัน
ขอบคุณที่มา : bitcoretech
