ไปถึงอวกาศได้แต่ทักทายข้างบ้าน กลับเป็นเรื่องย าก

หลายคนมักใช้เวลาไปกับอะไรที่ไม่จำเป็น จนเมื่อวันสุดท้ายมาถึง ถึงคิดได้ว่าอะไรเป็นสิ่งสำคัญที่ควรจะรีบทำมากที่สุด

โดยบทความนี้ถูกเขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน หลังจากที่เขาได้สูญเสี ยภรรย าอันเป็นที่รักไป

แบบไม่มีวันได้หวนกลับมาเจอกันอีกแล้ว สิ่งที่เขารู้สึก ทำให้เราได้ฉุดคิดได้มากขึ้น ว่าควรจะทำอะไรได้แล้ว

เราแคร์คนนอกบ้านมากขึ้น แต่กลับไม่ใส่ใจความรู้สึกของคนในบ้าน

เรามีการแพทย์ที่ก้าวหน้า แต่สุ ขภาพกลับแ ย่ลงเร็วกว่าแต่ก่อน

เรามีบ้านหลังใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวเรากลับเล็กลง

เรามีความรักให้คนอื่นน้อยลง แต่มีความเกลียดเพิ่มมากขึ้น

ทุ กบ้านสามารถหารายได้ได้ถึง 2 คน

แต่การหย่ าร้าง กลับเพิ่มมากขึ้นเป็น 2เท่า

มนุษย์สามารถไปถึงดาวด วงอื่นได้แล้ว

แต่การข้ามถนนเพื่อไปทักทายข้างบ้าน กลับเป็นอะไรที่ย ากเย็นเหลือเกิน

สมัยนี้เ วรกร รมมาไวยิ่งกว่า 4G เวลาผ่ านไปไวเหมือนโกหก

เวลาไม่ได้รอใคร มันเดินไปข้างหน้าตลอดทุ กวินาที

จงใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่า มากพอที่จะหันกลับมามองแล้วไม่นึกเสี ยดาย

ให้รู้สึกว่าทุ กสิ่งที่ทำไปนั้น มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ที่เราได้ตัดสินใจทำ

ใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง และคนที่เรารักให้มากที่สุด

กินอาหารอร่อย ๆ ที่อย ากกิน ไปเที่ยวในที่ที่อย ากไป

จานชามสวย ๆ อย่ าตั้งโชว์เฉย ๆ เอาออกมาใช้ให้คุ้มค่า

อย่ าเก็บของดี ๆ ไว้ เพื่อใช้ในโอกาสพิเศษ

เพราะทุ กวันที่เรายังมีชีวิตอยู่ มันคือโอกาสที่พิเศษที่สุดแล้ว

อย่ าให้เหลือคำว่า “สักวันหนึ่ง” ไว้ในชีวิตของเรา

อย่ าผัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรที่เราต้องการ ที่ทำให้เรามีความสุข

เพราะเราไม่รู้ว่า เมื่อไหร่คือวันสุดท้ายของเรา

บอกรักคนที่เรารัก เมื่อตอนยังมีโอกาสได้บอกกัน

อย่ าต้องได้บอก ในตอนที่เขาไม่ได้ยิน ไม่สามารถรับรู้คำพูดของเราได้แล้ว

ขอบคุณที่มา : bitcoretech