ชายคนหนึ่ง เขาจากบ้านเกิดมาเป็นสิบปีได้แล้ว มุ่งหน้าเข้าเมืองหลวงเพื่อที่จะไปหาเงิ นให้ได้เยอะ ๆ
จนตอนนี้เขาสามารถตั้งบริษัทเป็นของตัวเองและมีฐานะที่เรียกได้ว่า สุขสบาย แต่เขาก็ไม่ค่อยอย ากจะกลับมาบ้านสักเท่าไหร่
เหตุผลเพราะแม่ชอบขอเงิ นเขา ยิ่งรู้ว่าเขาหาเงิ นได้มาก ก็ยิ่งบอกให้เขาส่งกลับบ้านมากขึ้นกว่าเดิม
วันหนึ่งแม่เกิดล้ มป่ วยหนัก และได้จากไป เขาจึงต้องกลับบ้านเกิดเพื่อไปจัดงานอำลาคุณแม่เป็นครั้งสุดท้าย
ถึงเขาจะรู็สึกไม่พอใจ ที่แม่คอยแต่โทรไปขอเงิ นเขาทุ กเดือนไม่เคยข าด แต่ลึก ๆ เขาก็รู้สึกเ สียใจที่ต้องจากแม่ไปจริง ๆ
โดยที่เขาไม่ได้อยู่ดูแลแม่มาเป็นสิบปีแล้ว นอกจากส่งเงิ นกลับมาให้ตามที่แม่บอก
เมื่อเสร็จงาน พี่ชายได้เดินมาหาเขา พร้อมกับยื่นซองสีน้ำตาลซองหนึ่งให้และบอกว่า
“แม่ฝากมาให้แก แม่บอกว่าถ้าแม่จากไปแล้ว ให้เอาสิ่งนี้ให้แก”
ผมรับมาด้วยความงุนงง ระหว่างเปิดซองออก
ผมก็คิดในใจว่ามันสำคัญมากเลยหรอ หรือเป็นห นี้สินที่แม่ทิ้งเอาไว้ให้ผมกันนะ
และเมื่อเปิดออกมา ผมก็เห็นสมุดบัญชีเล่มหนึ่งที่เป็นชื่อของผม
พร้อมกับยอดเงิ นคงเหลือหลักล้านที่อยู่ในบัญชี มีกระดาษโน๊ตเล็ก ๆ เขียนไว้ว่า
“ถึงลูกชายคนเล็กของแม่ นี่เป็นเงิ นของแกทั้งหมด แกเป็นลูกที่แม่เป็นห่วงที่สุดในบรรดาพี่น้อง
เพราะแกเป็นคนใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไม่รู้จักเก็บออม ที่แม่โทรไปขอเงิ นแกทุ กเดือน
ก็เพื่อเอามาเป็นเ งินเก็บของแก แม่ไม่ได้ใช้มันสักบาท ใช้ให้ประหยัด ๆ ล่ะ ดูแลตัวเองดี ๆ แม่รักลูก “
เมื่ออ่ านจบ ชายหนุ่มก็เข่าทรุดลงไปกองกับพื้น แล้วร้องไห้ออกมาอย่ างไม่อาย เขายิ่งรู้สึกผิดกับแม่
ที่ผ่ านมาเขาเข้าใจแม่ผิดมาตลอด คิดว่าแม่อย ากได้แต่เงิ นกับเขา เขาจึงหลีกเลี่ยงที่จะกลับบ้านมาเยี่ยมแม่ตลอด
และตอนนี้เขาก็ไม่มีโอกาสได้ดูแลแม่อีกต่อไปแล้ว เขาได้แต่ขอโ ทษผ่ านรูปแม่
พ่อแม่เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็ก ส่งเสี ยให้เล่าเรียน จนมีความรู้ติ ดตัวให้เอาตัวรอดได้ ไม่มีใครที่จะหวังดีกับเราเท่านี้อีกแล้ว
พ่อแม่ไม่มีเวลาอยู่รอเราไปได้ตลอด เมื่อก าลเวลาล่วงเลย ร่ างกายท่านก็ทรุดลงตามก าลเวลา
ใครที่ยังมีโอกาสได้ดูแลก็จงดูแลท่านให้ดี อย ากทำอะไรให้รีบทำเพื่อท่านซะ ก่อนที่จะไม่มีพ่อแม่อยู่ให้เราทำ
ขอบคุณที่มา : bitcoretech
