ศิษย์รักคนนึงของขงจื้อชื่อ เอี๋ยนหุย เขาเป็นบัณฑิตใฝ่ศึกษาและมีคุณธรรม
วันหนึ่งเอี๋ยนหุยออกไปทำธุระที่ตลาด ก็เห็นผู้คนจำนวนมากกำลังห้อมล้อมอยู่
ที่หน้าร้านขายผ้าจึงเข้าไปถามดู จึงรู้ว่าเกิดการทะเลาะกันระหว่างคนขายผ้ากับ
ลูกค้า ลูกค้าคนนั้นตะโกนว่า 3×8 ได้ 23 ทำไมท่านถึงให้ข้าจ่าย 24 เหรียญ
เมื่อได้ยินดังกล่าว เอี๋ยนหุยจึงเดินเข้าไปหวังเจรจาไกล่เกลี่ย ? พี่ชาย 3×8
ได้ 24 จะเป็น 23 ได้ยังไง พี่ชายคิดผิดแล้วล่ะ ยอมจ่ายเ งินให้พ่อค้าเถอะ?
เมื่อคนซื้อผ้าได้ยิน ดังนั้น ไม่พอใจเป็นอย่ างมาก จึงชี้หน้าด่าเอี๋ยนหุยว่า
?ใครให้เจ้าเข้ามายุ่ง ไม่ใช่เรื่องกงการอะไรของเจ้า! เจ้านั้นอายุเท่าไหร่กันเชียว
มีเพียงท่านขงจื้อเท่านั้นที่ข้าจะยอมรับคำตัดสิน เอี๋ยนหุยกล่าวว่า ? ก็ดี หากท่าน
ขงจื้อบอกว่าท่านผิด ท่านจะทำอย่ างไร ?? คนซื้อผ้ากล่าว ? หากท่านขงจื้อตัดสิน
ว่าข้าผิด ข้าจะยอมหัวหลุดจากบ่าเลย แต่ถ้าหากเจ้าผิดล่ะ ?? ? หากข้าผิด ข้าจะ
ยอมถูกปลดหมวก (ตำแหน่ง) ? เอี๋ยนหุยกล่าว เมื่อขงจื้อทราบเรื่องและสอบถาม
ข้อเท็จจริงจากทั้งสองคนอย่ างกระจ่างแล้ว ก็ยิ้มให้เอี๋ยนหุยและกล่าวว่า
3×8 ได้ 23 ถูกต้องแล้วเอี๋ยนหุย เธอแพ้แล้ว ถอดหมวกของเธอให้พี่ชายท่านนี้เสี ย ?
เอี๋ยนหุย ไม่โต้แย้ง ยอมรับในการวินิจฉัยของท่านอาจารย์ จึงถอดหมวกที่สวมให้
แ ก่ชายคนนั้น ชายผู้นั้นเมื่อได้รับหมวกก็ยิ้มสมหวังกลับไป ต่อคำวินิจฉัยของขงจื้อ
ต่อหน้าแม้เอี๋ยนหุยจะยอมรับ แต่ในใจกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น เอี๋ยนหุยคิดว่าท่านอาจารย์
ชรามากแล้ว ความคิดคงเลอะเลือน จึงไม่อย ากอยู่ศึกษากับขงจื้ออีกต่อไป พอรุ่งขึ้น
เอี๋ยนหุย จึงเข้าไปขอลาอาจารย์กลับบ้าน ด้วยเหตุผลที่ว่าที่บ้านเกิดเรื่องราว ต้องรีบ
กลับไปจัดการ ขงจื้อรู้ว่า เอี๋ยนหุยคิดอะไรอยู่ ก็ไม่ได้สอบถามมากความ อนุญาตให้
เอี๋ยนหุยกลับบ้านได้ ก่อนที่เอี๋ยนหุยจะออกเดินทาง ได้เข้าไปกราบลาขงจื้อ ขงจื้อ
กล่าวอวยพรและให้รีบกลับมาหากเสร็จกิจธุระแล้ว พร้อมกันนั้นก็ได้กำชับว่า
อย่ าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่ อย่ าฆ่ าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง?
เอี๋ยนหุยคำนับพร้อมกล่าวว่า ? ศิษย์จะจำใส่ใจ? แล้วลาอาจารย์ออกเดินทาง เมื่อออก
เดินทางไปได้ระยะหนึ่ง เกิดพายุลมแรงสายฟ้าแลบแปลบ เอี๋ยนหุยคิดว่าต้องเกิด
พายุลมฝนเป็นแน่ จึงเร่งฝีเท้าเพื่อจะเข้าไปอาศัยอยู่ไต้ต้นไม้ใหญ่ แต่ก็ฉุกคิดถึงคำ
กำชับของท่านอาจารย์ที่ว่า ?อย่ าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่ อย่ าฆ่ าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง?
เราเองก็ติ ดตามท่านอาจารย์มาเป็นเวลานาน ลองเชื่ออาจารย์ดูอีกสักครั้ง คิดได้ ดังนั้น
จึงเดินออกจากต้นไม้ใหญ่ ในขณะที่เอี๋ยนหุยเดินไปได้ไม่ไกลนัก บัดดล สายฟ้าก็ผ่ า
ต้นไม้ใหญ่นั้นล้ มลงมาให้เห็นต่อหน้าต่อตา เอี๋ยนหุยตะลึงพรึงเพริด คำกล่าวของ
พ ระอาจารย์ประโยคแรกเป็นจริงแล้ว หรือตัวเราจะฆ่ าใครโดยไม่รู้สาเหตุ?
เอี๋ยนหุยจึงรีบเดินทางกลับ กว่าจะถึงบ้านก็ดึกแล้ว แต่ไม่กล้าปลุกคนในบ้าน เลยใช้
ดาบที่นำติ ดตัวมาค่อย ๆ เดาะดาลประตูห้องของภรรย า เมื่อเอี๋ยนหุยคลำไปที่เตียงนอน
ก็ต้องต กใจ ทำไมมีคนนอนอยู่บนเตียงสองคน! เอี๋ยนหุยโมโหเป็นอย่ างยิ่ง จึงหยิบ
ดาบขึ้นมาหมายปลิดชีพผู้ที่นอนอยู่บนเตียง เ สียงกำชับของอาจารย์ก็ดังขึ้นมา
อย่ าฆ่ าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง? เมื่อเขาจุดตะเกียง จึงได้เห็นว่า คนหนึ่งคือภรรย า
อีกคนหนึ่งคือ น้องสาวของเขาเอง พอฟ้าสาง เอี๋ยนหุยก็รีบกลับสำนัก เมื่อพบหน้า
ขงจื้อจึงรีบคุ กเข่ากราบอาจารย์และกล่าวว่า ? ท่านอาจารย์ คำกำชับของท่านได้
ช่วยชีวิตของศิษย์ ภรรย าและน้องสาวไว้ ทำไมท่านจึงรู้เหมือนตาเห็นว่าจะเกิด
อะไรขึ้นกับศิษย์บ้าง?? ขงจื้อพยุงเอี๋ยนหุยให้ลุกขึ้น และกล่าวว่า ? เมื่อวานอากาศ
ไม่ค่อยสู้ดีนัก น่าจะมีฟ้าร้องฟ้าแ ลบเป็นแน่ จึงเตื อนเธอว่า อย่ าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่
และเมื่อวาน เธอจากไปด้วยโทสะ แถมยังพกดาบติ ดตัวไปด้วย อาจารย์จึ้งเตื อนเธอว่า
อย่ าฆ่ าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง ? เอี๋ยนหุยโค้งคำนับ ? ท่านอาจารย์คาดการดังเทวดา
ศิษย์รู้สึกเคารพเลื่อมใสท่านเหลือเกิน? ขงจื้อจึงตักเตื อนเอี๋ยนหุยว่า
อาจารย์ว่าที่เธอขอลากลับบ้านนั้นเป็นการโกหก ที่จริงแล้วเธอคิดว่าอาจารย์แ ก่แล้ว
ความคิดเลอะเลือน ไม่อย ากศึกษากับอาจารย์อีกแล้ว เธอลองคิดดูสิ อาจารย์บอกว่า
3×8ได้ 23 เธอแพ้ ก็เพียงแค่ถอดหมวก หากอาจารย์บอกว่า 3×8 ได้ 24 เขาแพ้ นั่น
หมายถึง ชีวิตของคน ๆ หนึ่ง เธอคิดว่าหมวกหรือชีวิตสำคัญล่ะ? ? เอี๋ยนหุยกระจ่างใน
ฉับพลัน คุ กเข่าต่อหน้าขงจื้อ แล้วกล่าวว่า ? ท่านอาจารย์เห็นคุณธรรมเป็นสำคัญ
โดยไม่เห็นแ ก่เรื่องถูกผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ศิษย์คิดว่าอาจารย์แ ก่ชราจึงเลอะเลือน
ศิษย์เสี ยใจเป็นที่สุด?
สำหรับเรื่องนี้ การมองแบบองค์รวมสำคัญที่สุด บางคนมองด้านเดียว จึงอาจมองว่า
ความถูกต้องคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ผิดก็ต้องยอมรับ และยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น เมื่อ
8×3 = 24 ชายคนซื้อผ้าต้องตา ย บางคนมองสองด้าน หากคนซื้อผ้าต้องตา ย เพื่อแลก
กับการลั่นวาจา ในย ามโมโหนั้น มีความสำคัญเพียงใด เมื่อวันหนึ่งชายซื้อผ้าเกิดรู้ว่า
8×3 = 24 จริง ๆ แล้วเขาเป็นฝ่ายผิด เขาจะสำนึกได้ว่า มีคนให้โอกาสเขามีชีวิตอยู่ต่อไป
เพื่อเรียนรู้ความผิ ดพลาดของตนเองกับสิ่งทีเกิดขึ้น ส่วน เอี๋ยนหุย บางครั้ง กับสิ่งที่ถูกต้อง
นั้น มันอาจเป็นการทำล ายชีวิตทำลายอนาคตของคนอื่นได้ การมองถึงผลข้างหน้า
และการให้โอกาสเป็นสิ่งที่สำคัญกว่า …คนที่มีคุณธรรมจะเข้าใจ ในความเป็นไปของชีวิต
และสอนคนให้เรียนรู้ความถูกผิดจากกระทำของตนเอง…
ขอบคุณที่มา : create-readingth
