จงภูมิใจในอาชีพตน เพราะไม่ได้ขอใครกิน

จงภูมิใจในอาชีพตนเอง ไม่ว่าคุณจะมีอาชีพอะไร ใครจะดูถู กคุณ หรือมองว่าต่ำต้ อย ก็อย่ าไปสนใจ เพราะทุ กอาชีพมีความสำคัญ

ถ้าอาชีพใดอาชีพหนึ่งหายไป แม้บางอย่ างจะกระทบไม่มาก แต่เชื่อว่าต้องกระทบแน่ ตัวอย่ างเช่น

ร้านป้าข้าวขาห มูในตลาด ที่อร่อยและให้เยอะมาก ถ้าร้านนี้หายไปจะไปกินที่ไหน ราคานี้ถ้าซื้อข้าวกล่องร้านสะดวกซื้อ คงได้ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ

หรือร้านขนมโตเกียวหน้าโรงเรียน อาหารเช้ายอดฮิตวัยเ ด็ก ถ้าร้านนี้หายไป ใครจะมาทำขาย?

มองไปอีกทาง คุณลุงชาวนา ปลูกข้าวมานานกว่า 40 ปี ถ้าลุงหรือเกษตรกรคนอื่น ๆ หันไปทำอาชีพอื่นกันหมด คุณจะมาปลูกข้าวไหม?

หรือต้องบริโภคข้าวจากประเทศเพื่อนบ้านอย่ างเดียว จนสุดท้ายก็กลายเป็น คนต่างชาติกำหนดราคา กำหนดทิศทางตลาด

วันนี้ข้าวอาจจะถูก แต่ถ้าวันใดวันหนึ่ง เกิดแพงขึ้นมา เราจะทำอย่ างไร? ในเมื่อคนไทยทิ้งอาชีพไปทำอย่ างอื่นกันหมดแล้ว

เห็นไหมว่า ทุ กอาชีพต่างก็มีความสำคัญทั้งนั้น แต่น้อยคนนักที่จะมองเห็น ถึงจะไม่สำคัญวันนี้ ก็อาจจะสำคัญวันหน้า

ดูอย่ างประเทศที่เศรษฐกิจพังพินาศ เพราะรัฐบาลเลี้ยงดีเกินไป ขายน้ำมันเลี้ยงคนในประเทศ แจกเงิ นจนไม่ต้องทำมาหากินอะไร

สุดท้ายพอระบบล่ มหรือเสื่อมถอย ก็กลายเป็นว่า ทุ กคนทำอะไรไม่เป็นเลย เพราะติ ดสบาย งอมืองอเท้ามาหลายสิบปี

นี่คือความสำคัญ ของทุ กสาขาอาชีพ อย่ างที่บอกว่า ถึงไม่ค่อยสำคัญในวันนี้ แต่วันหน้าอาจจะสำคัญที่สุดก็ได้

พอพวกเราไม่ทันคิด (หรือคิดไม่ได้) ในสังคมปัจจุบัน จึงเกิดการแบ่งแยกอย่ างเห็นได้ชัด เราต่างชี้นิ้วตัดสินว่า

คนทำอาชีพนี้ ด้อยกว่าคนทำอาชีพนั้น คนนี้ต้องไม่มีความรู้แน่ ๆ ซึ่งจริง ๆ แล้วเราควรมองว่า ทุ กอาชีพมีความสำคัญเท่าเทียมกัน

มีหมอ ก็ต้องมีพย าบาล มีพย าบาล ก็ต้องมีผู้ช่วยพย าบาล ทุ กอาชีพย่อมมีคุณค่าในตัวเองทั้งสิ้น

พนักงานทำความสะอาด ยังต้องมีเทคนิค และความชำนาญด้านการทำงานบ้าน การเช็ด กวาด ถู จัดระเบียบข้าวของเครื่องใช้

ส่วนในเรื่องของความรู้ เราไม่สามารถชี้วัดได้หรอก ทุ กคนที่ได้เกิดมา ต่างมีความรู้เฉพาะตน มีความสามารถที่แต กต่างกัน

จบ ป.4 แต่เป็นเจ้าของกิจการ ร วยร้อยล้านพันล้าน กับจบ ป.เอก เป็นศาสตราจารย์ที่ไหนสักแห่ง สองคนนี้ใครเก่งกว่ากัน

มันไม่มีใครตอบได้ เพราะเราอยู่คนละสนาม ลงแข่งกันคนละเวที และไม่มีใครที่เก่งได้ทุ กเรื่อง แบบ 100% หรอก จริงไหม?

อย่ าเอาการศึกษาของตนไว้ใช้ตัดสินใคร การศึกษา คือการเรียนรู้ และการเรียนรู้ ย่อมไม่มีที่สิ้นสุด

เราต่างกันแค่โอกาสเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นโอกาสในการทำงาน หรือโอกาสในการเรียน

เงิ นเดือนสูง ไม่ได้แปลว่าเก่ง เพียงแค่คุณมีศักยภาพด้านนั้นมากเพียงพอ และมีโอกาสในการทำงานนั้น

แต่ที่สำคัญที่สุด คือ เราไม่มีสิทธิ์ไปตัดสินใคร เพียงเพราะอาชีพที่เขาทำ หากเป็นอาชีพที่สุจริต

เราทุ กคนบนโลก ย่อมเอื้ออำนวยต่อกันทั้งสิ้น คุณค่าของคน ไม่ได้วัดแค่งานที่ทำ

วัน ๆ ที่เราทำงานไปนั้น เป้าหมายเดียวกัน คือมีอาหารตั้งวางบนโต๊ะ มีข้าว มีกับ มีน้ำดื่ม เลี้ยงร่ างกาย เลี้ยงชีวิตให้อยู่รอด เช่นเดียวกันหมด

หยุดดูถู ก และเหยี ยดอาชีพคนอื่น จงจำเอาไว้ว่า เราไม่ได้ดีไปมากกว่าใคร เกิดเป็นมนุษย์ก็ควรที่จะเคารพสิทธิ์ ให้เกียรติเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

ขอบคุณที่มา : postsabaidee