มีชายหนุ่มคนหนึ่งเพิ่งเป็นเศรษฐีด้วยลำแข้ง
ตัวเองเมื่อไม่กี่ปีก่อน มารดาของเขาสิ้นบุญ
ที่บ้านนอก เขาไปร่วมงานศ พทั้ง ๆ ที่เขาไม่ชอบ
คุณแม่เลยเพราะคุณแม่ของเขาเอาแต่ขอเ งิน
จากเขา เดือนไหนที่เขาไม่ได้ส่งเงิ นกลับบ้าน
แม่ของเขาจะโทรมา เปิดปากก็ด่าขโมงโฉงเฉง
เป็นแม่ประเภทที่เอาแต่เงิ นจริง ๆ ยิ่งร วยมากขึ้น
เท่าไร แม่ก็ยิ่งขอเงิ นมากขึ้นเท่านั้น
แต่เมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็ยังอดร้องไห้โฮไม่ได้
เพราะเขายังตะขิตตะขวงใจ ที่ต้องไปทำงานไกล ๆ
ไม่ได้อยู่ดูแลคุณแม่ แม้จะเป็นแม่ที่ “เอาแต่เ งิน”
เขาก็ยังอดรู้สึกติ ดค้างคุณแม่ไม่ได้ หลังงานศ พ
ก่อนที่เขาจะกลับ พี่ใหญ่ของเขาได้
ยื่นซองเล็ก ๆ ซองหนึ่งให้เขาบอกว่าคุณแม่
สั่งนักสั่งหนา ว่าต้องมอบให้เขา เขาเปิดซองออก
อย่ างระมัดระวั ง ในนั้นมีสมุดเงิ นฝากธนาคารเล่มหนึ่ง
และจดหมายฉบับหนึ่ง สมุดเงิ นฝากเป็นชื่อของเขา
มีเงิ นฝากเป็นหลายสิบล้านบาท
ในจดหมายเขียนว่า….
“ลูกชายในบรรดาลูก ๆ ของแม่ คนที่ทำให้แม่กังวล
มากที่สุด คือ ลูก ตั้งแต่เล็กลูกไม่ขยันเรียนหนังสือ
สุรุ่ยสุร่าย แถมใจกว้างกับเพื่อนฝูง พอลูกจะขอมาสู้
ในเมืองหลวง แม่ก็กังวลเพียงว่า…ลูก
จะต กระกำเป็นไ อ้จรจัด ดังนั้น แม่จึงบังคับให้ลูกส่งเ งิน
กลับมาให้แม่ทุ กเดือน เพื่อจะได้กระตุ้นให้ลูกไปหาเงิ น ให้มากขึ้น
ในขณะเดียวกันก็เป็นการช่วยลูก เก็บเงิ นอีกทางหนึ่ง
เงิ นที่ลูกให้แม่ แม่ไม่ได้ใช้แม้แต่แดงเดียว
พี่ชายของลูกดูแลแม่ดีอยู่แล้วตอนนี้ ลูกเอาไปใช้ให้คุ้มเถิด”
พออ่ านจบเขาทรุดลงบนพื้นทรุดอยู่เช่นนั้นเป็นนาน ๆ
ถ้ายังมีพ่อแม่อยู่ก็แค่ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด อย่ าทำ
อะไรที่จะรู้สึกเ สี ย ใจภายหลังก็พอ
ขอบคุณที่มา : one-dd
