จงอยู่ด้วยกันแบบคู่ชีวิต ไม่ใช่เจ้าชีวิต

คนเรารักกัน ต้องหมันเอาอกเอาใจกัน พูดคุยกันให้เข้าอกเข้าใจกัน อย่ าได้ทำตัวเหมือนเจ้าของชีวิตของอีกฝ่าย

มันจะบั่ นทอนชีวิตคู่ของเราเอง การเป็นคนรัก ก็ไม่ได้แปลว่าเป็นเจ้าของชีวิตใคร ๆ อย่ าลืมว่าเราต่างก็มีหัวใจของตัวเอง

ความรักในวัยหนุ่มสาว อ ารมณ์อยู่เหนือเหตุผล คุณก็ยังไม่เข้าใจคำนี้หรอกตราบใดที่คุณยังไม่มี “ภาระ”

เมื่อคุณโตขึ้น พ่อแม่แ ก่ตัวลง แล้วเราต้องดูแลท่านภาระหน้าที่ และความรับผิดชอบมากมาย

มันมีความสำคัญมากกว่ารักแบบในวัยหนุ่มสาวที่เราเคยเจอกันและเมื่อคุณมีภาระ

คุณจะรู้สึกว่า ความรักไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ รัก ๆ เลิก ๆ กลายเป็นเรื่องน่ากลัว

สำหรับคนวัย 30 ขึ้นไป ที่ควรจะจริงจังกับความรัก

การมีแฟนที่มีเป้าหมายเดียวกัน เป็นสิ่งที่สำคัญมากหากทัศนคติไม่ตรงกัน ชีวิตคู่ก็อยู่ย าก

อยู่แบบโสดยังดีกว่าต้องทนเสี ยเวลาชีวิต ในวัยที่คิดมีครอบครัวโตแล้ว ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย

โตแล้ว.. คุณจะเข้าใจว่าอะไรสำคัญไปกว่า “แค่รักกัน” เราทุ กคนไม่มีใครเกิดมา เป็นเจ้าของชีวิต กัน

การแต่งงาน ไม่ใช่การเป็นเจ้าของชีวิต แต่เป็นการเเ ช ร์ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่เรารัก

หากโ ชคดีเจอคู่แท้ ก็อยู่ด้วยกันจนแ ก่เฒ่า แต่หากไปด้วยกันไม่ได้ ความคิดไม่ตรงกัน

หรือมีอีกฝ่ายนอกใจเราก็ต้องคืนชีวิต คืนอิสระให้เขาไป และ คืนชีวิต คืนอิสระให้กับตัวเองเช่นกัน

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหรือ อยู่ในสถานะไหน รักจะมีอยู่ หรือ ไม่ก็ตามการทำตัวให้มีค่า

และการรักตัวเอง คือ คำตอบที่ดีที่สุดเพราะหากวันนึงที่เขาไม่รัก สุดท้ายคนที่เหลืออยู่ และ รักเรามากที่สุด

ก็คือ.. ตัวเราเอง คู่รักไม่ใช่เจ้าของชีวิต กันและกัน อย่ าฝากชีวิตเราทั้งหมดให้คนอื่นดูแล แต่จงดูแลตัวเราเองให้ดีก่อน

ในวันที่ยังรักกันดีอยู่จังให้ชีวิตให้มีความสุข หมั่นดูแลกันและกัน เติมเต็มส่วนที่ข าด เพื่อให้ความรักนั้น ยืนย าวไปตลอดชีวิต

ขอบคุณที่มา : kiadtikun