ลื้อคิดจะเป็นเถ้าแ ก่ ก็ต้องคิดแบบเถ้าแ ก่สิ

1. พูดได้ ขายเก่ง

หากพูดไม่ได้และข ายของไม่เป็นอีกเนี่ย อย่ าริเป็นเถ้าแ ก่เลย

ยกเว้นคุณจะมีหุ้ นส่วนที่ทำได้ เพราะการทำธุรกิจทุ กอย่ างนั้น

หนีไม่พ้นการข าย การนำเสนอ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องพรสวรรค์

วิ ธีเริ่มฝึกนักข ายที่เก่ง คือ เริ่มศึกษ าสินค้ าที่จะข ายให้รู้จริง

รู้ลึก รู้กว้าง อย่ างถ่องแท้ และจากนั้นการข ายจะไม่ใช่เรื่องย ากอีกต่อไป

2. รับผิดชอบเ งิน ตั้งแต่อายุยังน้อย ๆ แล้ว

เพราะเถ้าแ ก่ทุ กคน พวกเขาต้องบริหารรายรับรายจ่ายให้คุ้มที่สุด

เพราะยุคนี้สมัยนี้นั้น เป็นเถ้าแ ก่ย าก เพราะตั้งแต่เริ่มทำงานชีวิต ก็เป็นห นี้แล้ว

3. กล้ามองการไกล มองกว้าง

เพราะคนส่วนใหญ่ ชอบมองใกล้ ๆ มันจะได้ไม่ป วดหัว ดูปลอดภัย

ลูกจ้างรายวัน มองผลตอบแทนสิ้นวันเท่านั้น ได้เ งิน 300 บาท

ลูกจ้างประจำมองผลตอบแทนสิ้นเดือน ที่นี้เมื่อเป็นเถ้าแ ก่ มองผลตอบแทนธุรกิจ

มองเป็นปีเพื่อเงิ นหลักแสน หลักล้าน เขารอได้

4. ชอบทำอะไรต่างจากชาวบ้านเขา

ก็ในเมื่อชอบทำเหมือนคนอื่น อย่ าเปิดธุรกิจเลย

มันเหนื่อยน่ะ เพราะการเป็นเถ้าแ ก่ ต้องกล้าทำในสิ่งที่ไม่มีใครทำอยู่แล้ว

และลูกจ้าง ส่วนมากมักชอบการแข่งขัน และเถ้าแ ก่ชอบทำสิ่งที่ ไม่ต้องแข่งกับใคร

5. ชอบหา มากกว่าใช้

เมื่อชอบใช้เงิ น ต้องไปเกิดเป็นลูกเถ้ าแ ก่ นั่นก็เพราะ ตัวเถ้าแ ก่เองเขาต้องมีนิสัยชอบหา

รู้ค่าคุณของเงิ นทุ กบาทเสมอ ผมชอบคบคนร วย หากคบผิวเผิน

คุณจะเห็นเพียงเปลือก คือ เห็นว่าเขาใช้เงิ นอย่ างไรเท่านั้นเอง ทีนี้เมื่อเราใช้เงิ นตามเขา

เราเองนี่แหละจะ ซ ว ยเอา แต่ผมชอบคบถึงแ ก่น คือ

คบกับพวกเขาจนรู้ว่าเขาทำงาน หาเงิ นได้มาอย่ างไร อันนี้แหละ หากเราปรับให้หาเ งินตามเขา เราจะร วย

6. รู้จักใช้เครื่องทุ่นแร ง

ใช้ลูกน้อง ใช้เทคโนโลยี หากเป็นเถ้าแ ก่ แล้วใช้แต่ตัวเอง

ก็ไม่ต่างอะไรกับการเปลี่ยนที่ทำงานเท่านั้น เปลี่ยนจากกร ร มกรในบริษัท มาเป็นกร ร มกรอิสระแค่นั้น

ขอบคุณที่มา : san-sabai