ตอนเด็ ก ๆ เรียนประถมถึงมัธยม ผมเข้าใจมาตลอดว่า..
คนที่เรียนดีได้คะแนนสูง ได้อันดับการเรียนที่ดี ๆ สอบติ ดมหาวิทย าลัยดี ๆ
จบด๊อกเตอร์ มีใบปริญญาหลาย ๆ ใบ “คือคนเก่ง”
โตขึ้นมาหน่อย.. ผมเข้าใจว่า คนที่ทำงานได้อย่ างมีประสิทธิภาพ ผลลัพธ์ขั้นเทพ
รายได้สูง ๆ เป็นคนที่รู้จักของคนทั่วไปหรือในสังคม. “นั่นคือคนเก่ง”
มาวันนี้.. ผมพึ่งเข้าใจว่า ผมคิดผิดมาตลอดคนเก่งที่แท้จริง
คือคนที่ทำงานที่ตัวเองรัก ตัวเองชอบได้อย่ างยอดเยี่ยมหรืออาชีพอะไรก็ได้..
ทำได้อย่ างมีประสิทธิภาพ และถึงเวลากินก็ได้กิน.. ถึงเวลานอนก็ได้นอน..
มีเวลาว่างก็บอกไปเที่ยวดูโลกภายนอกเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
มีเวลาออกกำลังกายดูแลสุ ขภาพตัวเราเอง
มีเวลาให้กับครอบครัวมีเวลาให้กับคนที่เรารักและคนที่รักเรา และที่สำคัญมีเวลาให้กับตัวเราเอง…
คนที่สมดุลทุ ก ๆ เรื่อง.. ในแบบฉบั บของตัวเอง.. และใช้ชีวิตอย่ างมีความสุขนั้นแหละ “คือคนเก่งที่แท้จริง”
สุดท้ายอย ากบอกไว้ว่า “คนเก่ง” จงช่วยหลือผู้อื่นอยู่เสมอ..
9 ข้อคิดเตื อนใจ ไม่ได้เตื อนใคร เก็บไว้เตื อนตัวเอง
1. อย่ าอิ จฉาใคร เพราะบินสูงแค่ไหน พอถึงเวลาเราก็ร่วงกันทุ กคน
2. หัดมีความสุข กับตัวเองได้แล้ว เพราะ..ไม่มีใครที่จะอยู่กับเราไปตลอด
3. ฝึกอภั ยและปล่อยวางกับความเจ็ บ ป วด ไปทีละนิดเพื่อเพิ่มเวลาความสุขของเราให้มากขึ้น
4. ฝึกเข้าใจกับคำติ-ชม คำติก็ให้เฉย ๆ คำชมก็ให้ปล่อยวาง
“ติเพื่อก่อก็เก็บมาพัฒนา”
“ติเพื่อทำล า ยก็อย่ าเอามาใส่ใจ”
5. ฝึกการเป็นผู้ให้แบบไม่คาดหวังจะได้กลับ เพราะมันคือการสร้างคุณค่าของการได้เกิดมา
6. อย่ าทำล า ยความหวังใคร เพราะมันอาจเป็นความหวังสุดท้ายที่เขาเหลืออยู่
7. ฝึกการพอใจไขว่คว้าแต่พอตัว อะไรเกินกำลังก็ปล่อยไป มีแค่ไหน ก็พอใจแค่นั้น
8. อย่ า ก ลั วใครไม่รัก แต่จงเริ่มจากการรักตัวเองก่อนเพราะเสน่ห์ของการรู้จักรักตัวเองจะกระจายสู่คนรอบข้าง
9. ทุ กวันคือการเปลี่ยนแปลงเสมออย่ า ยึ ด ติ ดกับอะไรเดิม ๆ
แม้ผม ขน ฟั น เรายังร่ วง ตามก าลเวลา จงเข้าใจและ หัดมีความสุขกับปัจจุบันได้แล้ว…
ขอบคุณที่มา : chayend
