เอาใจใส่คนไกล แต่ละเลยคนใกล้ตัว

เธอได้พบเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเพิ่งกลับจากการไปปลูกป่า หน้าตาของเธอเบิกบานด้วยความปิติ

ที่ได้ช่วยฟื้นฟูธรรมชาติ เธอพรรณนาถึงคุณประโยชน์มากมายของการปลูกป่าทั้งบรรเทาโลกร้อน

เพิ่ม อ อ ก ซิ เ จ น ให้ร่มเงา ปกป้องหน้าดิน และช่วยให้ฝนฟ้าต กต้องตามฤดูก าล ดีจังเลย

เธอยินดีกับเพื่อน ตอนนี้เธอคงปลูกต้นไม้ที่บ้านเยอะเลยสิ เพื่อนทำหน้าเซ็ งทันทีแล้วตอบว่า

โอ๊ย ใครจะไปกวาดใบไม้ไหว ร่วงอยู่ได้ เลยตัดทิ้งไปแล้ว

รักป่ารักต้นไม้ทั่วทั้งโลกนั้น บางครั้งกลับง่ายกว่ารักต้นไม้ในบ้าน เราพร้อมจะไปปลูกป่า

ทั่วทุ กหนแห่ง แต่คร้านที่จะดูแลต้นไม้ในบ้าน ปลูกป่านอกบ้านไม่ใช่เรื่อง ย า ก แค่หย่อนกล้าไม้

ลงหลุมแล้วกลบ จากนั้นก็กลับบ้านได้เลยแต่ปลูกต้นไม้ที่บ้านสิ

เรายังต้องรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยนานนับปีครั้นต้นไม้เติบโตสูงใหญ่ ก็ยังต้องเสี ยเวลากวาดใบไม้ร่วง

ไม่หยุดหย่อน วันดีคืนดีกิ่งไม้อาจต กมากระแทกหลังคาเป็นรู เป็นเพราะต้นไม้นอกบ้านให้แต่สิ่งดีๆ

มีแต่สิ่งที่น่าชื่นชม ไม่เป็นภาระแ ก่เราเลย เราจึงรักเขาได้ง่าย ส่วนต้นไม้ในบ้านนั้นเรียกร้องการดูแล

เอาใจใส่จากเราแถมยังอาจก่อปัญหาให้ด้วย หลายคนจึงมองเห็นแต่ข้อเสี ยของเขาจนรู้สึกระอาขึ้นมา

เป็นเพราะเหตุผลเดียวกันนี้หรือเปล่า ผู้คนเป็นอันมากจึงรักและชื่นชมคนอื่นได้ง่ายกว่าคนในบ้าน

เราเห็นแต่ความดีของคนไกลตัว เพราะเขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเราเลยส่วนคนในบ้านนั้นอยู่ใกล้

กับเรามากเกินไป จึงเห็นแต่ข้อเ สียของเขา หรือเห็นเขาเป็นภาระที่ต้องดูแลเอาใจใส่จนกลบข้อดี

ของเขาไปเกือบหมด ผลก็คือเรามักสุภาพอ่อนโยนกับคนไกลแต่มึนตึงฉุน เฉียวง่ายมากกับคนใกล้ตัว

ลองมองให้เห็นคุณประโยชน์หรือความดีของต้นไม้ในบ้านบ้าง เราอาจจะรักเขาได้ง่ายขึ้น หลายคน

มาเห็นประโยชน์ของต้นไม้ในบ้าน ก็หลังจากที่โค่นจนเหลือแต่ตอ แต่นั่นก็สายไปแล้ว จะไม่ดีกว่าหรือ

หากเรารู้จักชื่นชมเขาขณะที่ยังอยู่กับเรากับคนในบ้านก็เช่นกัน เราควรหัดชื่นชมคุณความดีของเขาบ้าง

ที่แล้วมาเราอาจมองข้ามไปเพราะคุ้นชินความดีที่เขาทำกับเราจนมองเห็นเป็นเรื่องธรรมดา

เพลงที่แสนไพเราะ หากได้ฟังทุ กวันทุ กคืน ก็กลายเป็นเพลงธรรมดาๆ ไม่มีเสน่ห์สำหรับเราอีกแล้ว

ฉันใดก็ฉันนั้น คำพูดที่ไพเราะของภรรย า น้ำใจของสามี หรือความใส่ใจของพ่อแม่หากเราได้ยินได้ฟัง

หรือได้รับติ ดต่อกันเป็นปี ๆ หรือนานนับสิบปี ก็กลับกลายเป็นสิ่งสามัญจนเรามองไม่เห็นความสำคัญ

ไม่ต่างจากอากาศที่เราไม่ค่อยเห็นคุณค่าทั้ง ๆ ที่ข าดมันไม่ได้เลยน่าแปลกก็ตรงที่ หากคนใกล้ตัว

ทำผิ ดพลาดหรือสร้างความไม่พอใจแ ก่เราแม้เพียงครั้งเดียว การกระทำนั้นๆ กลับฝังใจเราได้นาน

หรือลึกกว่าความดีที่เขาทำกับเรานับร้อยนับพันครั้ง ใช่หรือไม่ว่าเวลาเขาทำดีกับเรา เรามองว่านั่นเป็น

หน้าที่ของเขา หรือเป็น สิทธิที่เราควรได้รับ แต่เมื่อใดที่เขาทำไม่ดีกับเรา ทำให้เราไม่พอใจ

เรากลับมองว่าการกระทำเช่นนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สมควร เป็นเรื่อง ไม่ธรรมดา ดังนั้นจึงฝั งใจเราได้ง่ายกว่า

อันที่จริงเขาอาจไม่ได้ทำผิ ดพลาดเกินวิสัยปุถุชน แต่ความที่เรามักจะมีความคาดหวังสูงจากคนใกล้ชิด

ความผิ ดพลาดของเขาแม้เพียงเล็กน้อยก็ทำให้เรารู้สึกแ ย่ ขุ่นเคือง หรือน้อยเ นื้ อต่ำ ใจได้ง่ายและนาน

คนในบ้านหรือคนใกล้ตัวนั้น ไม่ว่าจะดีแสนดีเพียงใด ก็ย่อมมีวันที่ต้องกระทบกระทั่งกับเราบ้าง

แต่หากเราไม่ฝังใจอยู่กับเหตุการณ์เหล่านั้น หันมามองและชื่นชมคุณความดีของเขาเปิดใจรับรู้ความรัก

ที่เขามีต่อเรา เราจะรักเขาได้ง่ายขึ้น และตระหนักว่าเขามีความสำคัญต่อชีวิตของเรายิ่งกว่าคนไกลตัว

เสี ย อีก อ ย่ าร อให้เขาจากไป เ สี ย ก่อนถึงค่อยมาเห็นคุณค่าของเขา ถึงตอนนั้นก็สายไปเ สี ย แล้ว

อะไรก็ตามยิ่งอยู่ใกล้ตัวมากเท่าไรเราย่อมหน่ายแหนงและระอาได้ง่ายมากเท่านั้น

ขอบคุณที่มา : kitdtaang