ไม่ผิดเลยที่จะอ่อนไหวแต่ถ้าไม่อย า กเสี ยทุ กอย่ างไปเราต้องแข็งใจอย่ าให้อ่อนแอ
ไม่แปลกที่เราจะเศร้า จะหม่น จะท้อ จะเหนื่อย
เพราะมันคือธรรมชาติ ของความรู้สึกที่เป็นได้
เมื่อถูกปัญหารุมเร้าแต่ตราบเท่าที่เรายัง ไม่ยอมแพ้ ยังไม่ยอมให้
ความอ่อนแอมานำพาเราเดินออกจากเส้นทางที่เดินอยู่
เราก็ยังมีสิทธิ์เป็นผู้ที่เดินไปถึงเส้นชัยได้เสมอ
แม้จะรู้สึกกลัวและหวั่นไหวแค่ไหนก็ตาม
เราห้ามไม่ให้ใจหวั่นไหวไม่ได้เวลาเจอปัญหา
ก็เหมือนกันกับห้ามไม่ให้เ จ็ บ ไม่ได้ เมื่อมีบ าดเเผล
แต่เรากั ด ฟั น ทนเ จ็ บ ได้จนแ ผ ล หายดีกลับมาเป็นปกติ
เหมือนกับที่เราทนกลัวทนหวั่นไหวได้จนกระทั่งทุ กอย่ างผ่ านพ้นไป
ปลายทางของความสำเร็จไม่เคยหนีหายไปไหน
อยู่ที่เราเท่านั้นแหละว่าจะก้าวเดินต่อไป
หรือปล่อยให้ความอ่อนแอทำให้เราถอดใจยอมแพ้
จนเดินไปไม่ถึง…ปลายทาง…
ขอบคุณที่มา : yimsoo1778
